Σ' ένα ποιητικό τοπίο κάπου μέσα στον ελλαδικό χώρο, όπου δεσπόζει ένα υπερφυσικό ψυγείο και μια γιγαντιαία βιβλιοθήκη, συναντώνται έξι πρόσωπα, τρεις γυναίκες και τρεις άντρες: συγγενείς, εχθροί, οραματιστές, παρανοϊκοί, θύματα ή δολοφόνοι; Μέσα από τις συγκρούσεις, τους πόθους και τα πάθη τους, τον σαρκασμό και τον αλληλοσπαραγμό τους, ξαναζωντανεύει, σε μια παράξενη αναπαράσταση, η 'Aλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ο αέναος ιστορικός κύκλος του ελληνισμού κλείνει και ξανανοίγει.

Στο έργο του Δημητριάδη, με μια οραματική σύλληψη, ποιητική πνοή και σαρκαστικό χιούμορ, συνυπάρχουν και συνυφαίνονται όλα τα νήματα: η σημερινή Ελλάδα με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η 'Aλωση της Κωνσταντινουπόλεως με τη σύγχρονη Ευρώπη, ο πόλεμος στα Βαλκάνια με τον εσωτερικό και διαπροσωπικό πόλεμο ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με τον Δαρείο Φερνάζη, ο Ρωμανός Δραγάζης με τον Μωάμεθ τον Πορθητή το υπερφυσικό ψυγείο με την Αγία Σοφία και με την Κάαμπα ο Χριστιανισμός με το Ισλάμ, η Ανατολή με την Δύση οι προσωπικές αναμνήσεις με το εθνικό παρόν και το εθνικό μέλλον και μέσα σ' αυτό το ιστορικό και πολιτιστικό πλέγμα, τα φύλα, οι ανθρώπινες ζωές, αυτοί οι έξι άνθρωποι: η Αναστασία, ο Θεόφιλος δραγάζης, ο γιος τους Ρωμανός, η Φωτεινή με την τυφλή Πουπέ, ο Δαρείος Φερνάζης και μεταξύ όλων αυτών, θεμάτων και προσώπων, τα γεγονότα, οι καταστάσεις, οι πράξεις, η Πλοκή - η Ιστορία και οι ιστορίες.

Πρόκειται για το πέμπτο, σε χρονολογική σειρά, θεατρικό έργο του Δ. Δημητριάδη, μετά την Τιμή της Ανταρσίας στη Μαύρη Αγορά, τη Νέα εκκλησία του Αίματος, το Ύψωμα και την 'Aγνωστη Αρμονία του 'Aλλου Αιώνα. Έκτοτε ακολούθησαν Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι (2000) και η Ζάλη των Ζώων πριν τη Σφαγή (2000).