Συχνά σε μια χώρα οι πολίτες της δε μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα ή δεν έχουν την ίδια θρησκεία ή ίσως το ίδιο χρώμα επιδερμίδας. Κι αυτά είναι σαν «σύνορα» που τους χωρίζουν. Μα όλοι έχουμε ένα σωρό κοινά σημεία, που μπορούν να μας ενώνουν αντί να μας χωρίζουν, φτάνει να βλέπουμε τον κόσμο με τα καθαρά μάτια των παιδιών. Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, αγαπούμε ανθρώπους, μα και ζώα, λουλούδια, δέντρα, τόπους, αρρωστούμε, νοιαζόμαστε τους γεροντότερους, γερνούμε.

Στο βιβλίο αυτό, τα παιδιά δρασκελίζουν το δρόμο σύνορο για να νοιαστούν μαζί ένα πληγωμένο, ετοιμόγεννο σκυλί, στην αρχή κρυφά από τους μεγάλους. Σιγά-σιγά παρασύρουν τους γονείς και τους γονείς των γονιών σε επικοινωνία που όλοι λαχταρούσαν, μα κανείς δεν ήξερε πώς να κάνει την αρχή της. Ξέρουμε πια ότι η Γη μας δεν έχει πιθανότητες επιβίωσης αν δεν τη φυλάξουμε όλοι μαζί. Ήδη καταστρέψαμε πολλά. Ας εμπιστευτούμε τα παιδιά να μας δείξουν πώς ν' ανοίξουμε διάβα στους δρόμους που μας χωρίζουν.