Ο διευθυντής ερευνών στο CNRS Μορίς Λεβέ, ερευνώντας για περισσότερο από είκοσι χρόνια ο,τιδήποτε σχετικό με τον Μαρκήσιο ντε Σαντ στα δημόσια αρχεία και στις ιδιωτικές συλλογές, φέρνει στο φως ένα σπάνιο ντοκουμέντο: μια σειρά επιστολών που επιβεβαιώνουν την παθιασμένη ερωτική περιπέτεια του συγγραφέα της Ιουστίνης και του 120 ημέρες στα Σόδομα με τη νεαρή και όμορφη κουνιάδα του Αν-Προσπέρ ντε Λονέ. Η αλληλογραφία αυτή φυλασσόταν στα αρχεία των απογόνων του ντε Σαντ.

Στον πύργο του Λα Κοστ, το καλοκαίρι του 1769, ο ντε Σαντ συναντά την Αν-Προσπέρ ντε Λονέ, κοσμική οικότροφο μοναχή εκείνη την περίοδο, σε μονή του τάγματος των Βενεδικτίνων. Είναι δεκαεπτά ετών, εκείνος είκοσι εννέα. Για πρώτη φορά του προσφέρεται η ζωντανή εικόνα της απρόσιτης παρθένου που θα ενσαρκώσει τις πιο ακραίες ερωτικές του φαντασιώσεις: αιμομιξία, ιεροσυλία, αμαρτία, ακολασία. Αυτό που εκπλήσσει περισσότερο είναι το πάθος με το οποίο ρίχνεται σ' αυτόν τον παράνομο δεσμό η υποψήφια μοναχή: υπογράφοντας με το αίμα της τις επιστολές, δίνει συμβολικά το μέτρο της απόλυτης θυσίας.

Ο Μορίς Λεβέ ξετυλίγει και σχολιάζει ένα από τα πιο σκοτεινά επεισόδια στην πολυτάραχη ζωή του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Επιπλέον, παραθέτει, μεταξύ άλλων, μία αδημοσίευτη σειρά επιστολών ανάμεσα στον ντε Σαντ και στη σύζυγό του Ρενέ Πελαζί, καθώς και σημειώσεις από το Χαρτοφυλάκιο του ντε Σαντ, ανέκδοτο υλικό που φωτίζει το μύθο μιας ανεπανάληπτης όσο και αμφιλεγόμενης προσωπικότητας.