Σε μια πεντηκονταετία αναστροφής με την ποίηση και με μια μακρά σειρά ποιητικών βιβλίων, ο Σ. Λ. Σκαρτσής έχει προσπαθήσει να δημιουργήσει μια ποιητική γλώσσα προφορικής καταγωγής και απλής αμεσότητας, που μεταβάλλει σε ποιητική πράξη τα πράγματα και τις ιδέες, αξεχώριστα. Στην Πέτρα της Αγάπης γίνεται προσπάθεια να ολοκληρωθεί η βιωματική υπέρβαση και θέαση και η δεδομένη επαναπραγμάτωση του όντος με τη δύναμη της ποίησης, που μπορεί, ερωτικά, να συνυπάρχει ως πράγμα-και-τίποτα.

Αυτή η ποιητική σύνθεση δηλαδή είναι άλλη μια απλή δοκιμή να παραγάγει η ποιητική γλώσσα, με την αρχέγονη πρωτεϊκή της δύναμη, μια αγαπητική-διαπιστωτική επινόηση των πραγμάτων, ώστε να αποκαλύπτεται η πραγματικότητα οικεία εκδοχή της ίδιας της ποίησης και του έρωτά της.