Η σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού θεσμοθετήθηκε στην ελληνική έννομη τάξη ως ειδική σύμβαση από το π.δ. 339/1996. Πρόκειται για ένα νόμο με τον οποίο η Ελλάδα εναρμονίστηκε στην Ευρωπαϊκή Οδηγία 90/314/ΕΟΚ και ο οποίος εντάσσεται στη γενικότερη κατηγορία των κανόνων που αποβλέπουν στην προστασία του καταναλωτή.

Αντικείμενο του συγκεκριμένου πρώτου τόμου της μελέτης είναι οι βασικές έννοιες που ρυθμίζονται στο άρθρο 2 του π.δ. 339/1996, διά μέσου των οποίων οριοθετείται υποκειμενικά και αντικειμενικά το πεδίο εφαρμογής των ειδικών προστατευτικών διατάξεων που εισάγονται. Με οδηγό την τελολογική μέθοδο και υπό το φως των γενικών αρχών προστασίας του καταναλωτή αναλύονται οι έννοιες του οργανωμένου ταξιδιού, του καταναλωτή, του διοργανωτή και του πωλητή. Το οργανωμένο ταξίδι ως ειδικότερη έκφραση του τουριστικού αγαθού και ενιαία παροχή που συντίθεται από περισσότερες επί μέρους παροχές συνιστά το αντικείμενο προστασίας. Υποκείμενο προστασίας είναι ο καταναλωτής, για τον οποίο ο νόμος περιέχει διαφορετικό ορισμό από εκείνον του άρθρου 1 § 4 περ. α΄ του ν. 2251/1994. Ο διοργανωτής προσφέρει το οργανωμένο ταξίδι ως δική του παροχή και με δική του ευθύνη και ο πωλητής την διαθέτει στο κοινό.

Πρόκειται για την αρχή μιας πρώτης, στο χώρο του ελληνικού δικαίου, προσπάθειας συνολικής ερμηνείας του νόμου που ρυθμίζει τη σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού, μια σύμβαση που αφορά ένα από τα πιο καίρια τμήματα της λεγόμενης «τουριστικής βιομηχανίας».