''Νόμος αδράνειας''

«Εξαιρετικό!!!!! Η συνειδητοποίηση της μάταιας προσφοράς μετουσιώνεται σε μια επιθετική κραυγή με μια σχεδόν πρωτόγονη μανία ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό... Όργανα της αυτοτιμωρίας σου οι λέξεις, κοφτερές, απότομες, καίριες, σαν ριπές μαστιγώματος...σαν να θέλεις να εξαφανίσεις ακόμα και τα ''ψίχουλα'' που άφησαν οι άλλοι... Και έτσι είναι… Το τελειωτικό χτύπημα στον εαυτό μας για να βγούμε από την αδράνεια και να βρούμε την κάτασπρη μέρα το δίνουμε εμείς οι ίδιοι!.. Δεν νομίζω να διαβάσει κανείς αυτό το ποίημα και να μη βρει δικά του ψίχουλα σε κάποια γωνιά της γης... Κι εκεί η ποίηση βγαίνει από το συρτάρι κι αρχίζει να μοιράζεται...»
“Χρόνος”
«Αναπάντεχα σκληρός ο ''χρόνος'', με μια απροσχημάτιστη απογυμνωμένη αλήθεια που καθηλώνει... το χαστούκι του λόγου σαν το χαστούκι του καθρέφτη, και η μόνη παρηγοριά το ''μέσα'', το μόνο που μπορεί να σπάσει το μάρμαρο ή τη χαρακωμένη πέτρα που το εγκλωβίζει ή περιμένει τη σμίλη κάποιου άλλου, για να γίνει ''γνώριμο''. Υπέροχο! Εντυπωσιάστηκα από τη διαφορά ύφους των δύο ποιημάτων-σαν να γράφτηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους- Τόσο γλυκό, πράο και τρυφερό το δεύτερο... Είδες που τελικά η ψυχή ταλαντεύεται, χάνεται, βρίσκεται, πολλές φορές ''επανέρχεται''... (δική σου λέξη από κάποιο άλλο ποίημά σου), αλλά η αυθεντική ποίηση είναι για να αποκαλύπτει τις κρυφές (και πολλές φορές αντιφατικές) συνομιλίες του ποιητή με τον εαυτό του...αλλιώς, γίνεται σαν τον κλόουν, που κρύβεται πίσω από το μακιγιάζ του... Ευχαριστώ, Χρυσάνθη...»

«Πάντα διαβάζω λαίμαργα τον λόγο σου, που είναι άμεσος και σε πολλά σημεία αυστηρός και σκληρός... Δίνει βαρύτητα στις σκέψεις που κάνουμε όλοι, και που συνήθως πετάμε στα αζήτητα... Μ' αρέσει ο ποιητής ή ο συγγραφέας, που έχει αποδεσμευτεί από τα γλυκανάλατα της εφηβείας και γράφει... ρισκάροντας την αντοχή των άλλων... Κι αυτό είναι που με αφυπνίζει από την επικίνδυνη ασφάλεια του προφανούς, του σίγουρου και του οικείου... Θα είμαι από τις πρώτες που θα αγοράσει το βιβλίο σου...»

Ευγενία Σταυριανού
Φιλόλογος- συγγραφέας