Κάποτε, στο κέντρο ενός κήπου υπήρχε ο πέτρινος θρόνος του βασιλιά του τόπου. Αυτός είχε μια παράξενη επιθυμία: Ακουσε την ιστορία του Χριστού και τα θαυμαστά Του έργα, όπως και ότι ποτέ δεν αγαπήθηκε βασιλιάς τόσο πολύ από τους ανθρώπους.

Από τον εγωισμό του πήρε ένα κομμάτι από τον σταυρό που σταύρωσαν τον Χριστό, εκείνο που έγραφε «Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλιάς των Ιουδαίων», για να το τοποθετήσει στην πλάτη του θρόνου του. Με αυτή την πράξη ήθελε να δείξει ότι δεν υπάρχει κανείς ανώτερος από αυτόν στη Γη και στον ουρανό και ότι αυτός είναι κυρίαρχος των πάντων.

Όμως, όταν τοποθέτησε το ξύλο και κάθισε στον θρόνο, είδε για μια στιγμή όλα τα κακά και τα καλά έργα που είχε κάνει. Τα κακά ήταν περισσότερα από τα καλά. Είδε τον Κύριο αυτού του κόσμου και την κρίση που είχε ετοιμάσει για αυτόν. Μονομιάς τρελάθηκε και κρεμάστηκε. Έπειτα κάθισαν κι άλλοι σε αυτό τον θρόνο. Κάποιοι απ’ αυτούς επίσης τρελάθηκαν, όμως κάποιοι άλλοι βρήκαν τη γαλήνη στην καρδιά τους. Είσαι σίγουρος ότι θες να μπεις μέσα;

Αυτή την εποχή έχει ανάψει ξανά μια φλόγα στις καρδιές των ανθρώπων για την αναζήτηση της αλήθειας. Δύσκολοι καιροί έρχονται που θα ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι. Η ιστορία του Βασιλικού Κήπου είναι μια εσωτερική αναζήτηση για έναν κόσμο που τα μάτια μας δεν μπορούν να δουν. Για το δώρο του Θεού στον άνθρωπο, την Πνοή της Ζωής.