Αν κάτι οφείλουμε να συγκρατήσομε από την Σοφία, και το οποίο πλήρως δικαιολογεί το ότι φέρει το όνομά της μία από τις μεγαλύτερες λεωφόρους των Αθηνών, δεν είναι ούτε το Νοσοκομείο των Παίδων που ίδρυσε, ούτε ο Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων, πρόδρομος του ΠΙΚΠΑ. Είναι η αγάπη της για το πράσινο και η έμπρακτη και τόσο πρωτοποριακή αφοσίωσή της όχι μόνον ώστε να «πρασινίσει» η άδενδρη μέχρι τότε ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και να ενσταλάξει και να καλλιεργήσει την αγάπη για τα δένδρα στην νέα γενιά, ξεκινώντας από τους μαθητές των σχολείων. Με δική της παρότρυνση, η Ιερά Σύνοδος της ελλαδικής Εκκλησίας αποτεινόμενη στο πλήρωμα ανακοινώνει ότι η φροντίδα και ο σεβασμός του πρασίνου αποτελεί υποχρέωση των Χριστιανών, κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρώτη. Με εντολή επίσης αλλά και έμπρακτη υποστήριξη της Σοφίας (συνεπικουρούμενης από τον βασιλόπαιδα Νικόλαο) οι αθηναϊκές οδοί πλαισιώνονται με νεραντζιές και οι λεωφόροι με πιπεριές, ενώ στις όχθες του Ποδονίφτη σχεδιάζεται μητροπολιτικό πάρκο έκτασης 800 στρεμμάτων. Δενδροφυτεύονται ο Αρδηττός, η κοίτη του Ιλισού, ο λόφος του Φιλοπάππου, οι έρημες τότε πλαγιές πέραν του Ιλισού, υπόλειμμα των οποίων είναι το σημερινό άλσος Ιλισίων. Θεσπίζεται τέλος η «σχολική πράσινη εορτή», η οποία ξεκινά κάθε χρόνο με την φύτευση μικρού αριθμού δένδρων από κάθε μαθητή που καθίσταται υπεύθυνος για την ανάπτυξή τους, εορτή στην οποία συνήθως ήταν παρούσα η ίδια η βασίλισσα.