Η πραγματεία αυτή έχει σκοπό να προσεγγίσει και να αποτυπώσει την επαγγελματική θέση των γυναικών Εκπαιδευτικών σε ένα χώρο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην ευρύτερη Εκπαιδευτική κοινότητα, αυτόν της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης. Η σκιαγράφηση των χαρακτηριστικών τους όπως προκύπτει από την έρευνα, δεν φιλοδοξεί να λύσει τα προβλήματα που ενδεχόμενα αντιμετωπίζουν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, μπορεί όμως να αποτελέσει μία ελάχιστη διαπραγματευτική βάση μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών προς όφελός τους. Ταυτόχρονα επιχειρεί μια ιστορική επιδερμική προσέγγιση των Σχολών γυναικών που εμφανίστηκαν μεταεπαναστατικά με φορέα την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση.

Η ανάγκη ευχαριστιών προς τα πρόσωπα που συνέδραμαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην περάτωση αυτής της προσπάθειας αναδύεται κάθε φορά που την αναπολούμε ως συνολικό έργο. Θερμές λοιπόν ευχαριστίες απευθύνουμε προς τους ακαδημαϊκούς κ. Ιωάννη Τσαούση για τα ερωτηματολόγια της επαγγελματικής ικανοποίησης και αφοσίωσης που μας πρότεινε, Διονύση Γουβιά, Χρυσή Βιτσιλάκη και Μάριο Βρυωνίδη.

Το πανελλήνιο εύρος της έρευνας απαίτησε τη συνδρομή πολλών συναδέλφων οι οποίοι έδρασαν ως πολλαπλασιαστές της, έτσι και από τη θέση αυτή την εκτίμησή μας εκφράζουμε στους κ. Παύλο Μπούτσορα, π. Πορφύριο Παπαρούπα, Δημήτρη Κοντοβά, Δημήτρη Παπαϊωάννου, π. Θεμιστοκλή Στεφανίδη, Στέλιο Μαστρογιάννη, Ιωάννη Χονδρέλη Ματθαίο Μελιανό, π. Νικόλαο Σκιαδαρέση, π. Γεώργιο Τουφεκλή, Αντώνη Σιδηρόπουλο, Τάσο Αθανασιάδη, Χρήστο Καλαντζή, Φωτεινή Πανάγου, Δήμο Ισπυρίδη Διευθυντές και αναπληρωτές Διευθυντές των Εκκλησιαστικών Σχολείων.