Σύντομες αφηγήσεις γεγονότων του παρελθόντος, στις οποίες υπάρχει μέσα, η λέξη φάσμα.
Τελειώνοντας την διήγηση των Φασματικών Ιστοριών θα θέλαμε με συντομία να παραθέσουμε την έννοια τους, οι οποίες είναι αφηγήσεις γεγονότων του παρελθόντος, οι οποίες περιέχουν τη λέξη φάσμα.
Επιπλέον, τιμώντας την μνήμη του συγγραφέα Θανάση Γραμμέλη, που απεβίωσε πριν την ολοκλήρωση της έκδοσης του παρόντος βιβλίου, ως οικογένεια του, θα θέλαμε να παραθέσουμε λίγες τελευταίες σκέψεις του στις ερωτήσεις που τού είχε κάνει ένας φίλος του.

Ποια ήταν η ανάγκη εσείς να το γράψετε κι εμείς να το διαβάσουμε ένα τέτοιο βιβλίο, εκτός από την ενημέρωση για αλλόκοτα που δεν γνωρίζουμε και μας κάνουν να ξεφεύγουμε;
Η ανάγκη να το γράψω, είναι ίδια με εκείνη που έχει ένας ζωγράφος να εκθέσει τα έργα του και ένας ποιητής να εκδώσει τα ποιήματά του. Είναι η ανάγκη να έλθεις σε επαφή με κόσμο, να του πεις και να σου πει. Να ανταλλάξεις απόψεις και γνώσεις όπως επίσης να δώσεις μια απάντηση τόσο στον εαυτόν σου, όσο και σε κάποιους που απαξιώνουν συγκεκριμένα θέματα, όταν μάλιστα τις περισσότερες φορές, κατακρίνουν, χωρίς να έχουν ασχοληθεί καθόλου με αυτά τα ζητήματα.
Γράφοντας ένα βιβλίο, λες αυτά που θέλεις να πεις, χωρίς να σε διακόπτει κανείς και έτσι έχεις την ευκαιρία να παραθέσεις απρόσκοπτα τις απόψεις σου για κάτι.

Ποια ήταν η δική σας ανάγκη να το διαβάσετε;
Σε όλη μου τη ζωή, διαβάζω κόπους άλλων. Συμμετέχω σε ένα τραπέζι που πάντα, κάποια άλλοι, μου προσφέρουν (πνευματική) τροφή. Το βλέπω σαν υποχρέωσή μου, να προσφέρω κι εγώ κάτι δικό μου.
Και για προσωπικούς λόγους. Να δώσω μια νοερή απάντηση σε πρόσωπα της ζωής μου, του παρελθόντος.
Ένας άλλος λόγος, είναι ότι προσπάθησα να δώσω έστω μια αμφιβολία σε εκείνους που αρνούνται κάθε τι που δεν ανήκει στον κόσμο τους και πιθανόν ένα έναυσμα να ασχοληθούν λίγο ή και περισσότερο με το σπουδαίο αυτό θέμα.