Καθώς ο Βεζανής υπήρξε ο επιφανέστερος εθνικιστής πανεπιστημιακός κατά την μεσοπολεμική και μεταπολεμική περίοδο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις του για το έθνος, όπως προκύπτουν μέσα από τα κείμενα των διαλέξεων.

Κατ εκείνον, το έθνος στηρίζεται σε τέσσερις "ρίζες": την κοινή καταγωγή, την κοινή γλώσσα, την κοινή πολιτισμική παράδοση και την κοινή θρησκεία, οι οποίες οδηγούν τα μέλη του έθνους στην αίσθηση κοινής αποστολής. Μάλιστα τονίζει ότι όσο περισσότερο συντρέχουν οι προαναφερθέντες παράγοντες, τόσο περισσότερο ενδυναμώνεται το Έθνος, καθώς "όσον περισσότερον τα άτομα ανήκουν εις τας 4 αυτάς ρίζας τόσον γνησιότεροι Έλληνες είναι, τόσον γνησιότερα μέλη της Ελληνικής Εθνικής Κοινότητας αποτελούν".

Μάλιστα, ο Βεζανής προχωρούσε και σε μία υπερχρονική και βαθύτερη σύλληψη της έννοιας του έθνους κάνοντας λόγο για το "έθνος σε δεύτερο βαθμό", το οποίο δεν αποτελούνταν μόνο από τα ζώντα μέλη του έθνους "αλλά είναι το σύνολο των γενεών, παρελθουσών, παρουσών και μελλουσών".

Ο Βεζανής υποστήριζε ότι ο μόνος τρόπος για να περισωθεί ο ελληνικός λαός και το ελληνικό κράτος από τις προκλήσεις του μέλλοντος ήταν η συσπείρωσή του γύρω από την ιδέα του έθνους, και προέβλεπε ότι "εάν η ιδέα του Έθνους δεν καταστή ο πυρήν, η βάσις, η οποία θα κατευθύνη κάθε δραστηριότητα Πολιτικήν ...είμεθα προορισμένοι να απολεσθώμεν".