Όπως η φύση αναπαράγεται για τη διατήρησή της, έτσι κάθε τόπος σε κάθε εποχή, γεννάει τους πραγματικούς δημιουργούς του, εργάτες της τέχνης του λόγου, με αίσθημα, φαντασία και αποστολή να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα της εποχής τους με την γραφίδα τους.

Ο Λεωνίδας Γιανναράκος, ποιητής καινών δαιμονίων, βαθύγνωμος, παρατηρητικός στο έπακρον, σεμνός, συναισθηματικός αλλά και επαναστάτης, είναι γνήσιος εκπρόσωπος της αξίας και της αισθητικής του έντεχνου λόγου. Είναι ποιητής, με τα κυρίαρχα στοιχεία του ποιητή, τον λόγο, που αποτελεί το μέτρο της πνευματικότητας ενός λαού, και τον μύθο με τις κοινωνικές και ηθικές του προεκτάσεις. Φαίνεται καθαρά στην ποίησή του η χαρισματική του προσωπικότητα και το τι προσφέρει στον πολιτισμό για την διατήρηση της κοινωνικής μας ταυτότητας. Με τόν λόγο του ο ποιητής Γιανναράκος επιδιώκει την ανύψωση του ηθικού των ανθρώπων, την ταξινόμηση ρομαντικών και δραματικών ιδιοτήτων και δρωμένων, έχοντας πάντα στόχο την εκπαίδευση, την εξιδανίκευση, ακόμη και την κάθαρση.

Σε κάθε του βιβλίο, ο αναγνώστης αισθάνεται πως η ποίηση διάλεξε τον Λεωνίδα Γιανναράκο. Και όχι εκείνος την ποίηση.

Τα «Αλαργινά Θροΐσματα» είναι η πρόσφατη πνευματική του εργασία και από τους πρώτους κι όλας στίχους νοιώθει ο αναγνώστης την ποιητική δεινότητα και την ευαισθησία για τον άνθρωπο και την φύση. Ο λόγος ποιοτικός. Με έμπνευση. Με φυσικό χάρισμα το ταλέντο. Ύφος απλό. Και συνέπεια. Περιγράφει ζωηρά την τραγικότητα του ανθρώπου, τα πάθη, τα ελαττώματά του, αλλά και το μεγαλείο του. Οι στίχοι αξιοποιούνται και αποκτούν ουσία από την φραστική δύναμη του δημιουργού Λεωνίδα Γιανναράκου, από τον δημοκρατικό του λόγο, τον μόνο που δίνει νόημα στο πέρασμα του ανθρώπου από την γη.