Την καρδιά της μικρής Κυπριοπούλας βασανίζουν δύο πραγματικότητες. Η ακραία πουριτανική κοινωνία γύρω της και η καθημερινή σχεδόν παρουσία των 'Αγγλων στρατιωτών στο κατώφλι της αυλής της. Καρτερούν τα παλληκάρια της Ε.Ο.Κ.Α. να κατηφορίσουν το βουνό για να βάψουν το λευκό αίμα της ράχης με κόκκινο ανθρώπινο αίμα. Πόθος του βαθύς αλλά και μάταιος...

1957-1959. Το απελευθερωτικό κίνημα των ελληνοκυπρίων εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Η Έλυσα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη δράση της «Μαθητιώσας νεολαίας της Ε.Ο.Κ.Α.». Μαθήτρια εκείνη την εποχή του Λανιτείου Γυμνασίου Θηλέων Λεμεσού, συλλαμβάνεται μαζί με τη φίλη της Δάφνη από τούρκους «Επικουρικούς» και οδηγείται στα κρατητήρια Λεμεσού και στα κατοχικά δικαστήρια των ’γγλων κατακτητών.

1959-1960. Το κυπριακό ζήτημα «λύνεται» στην Ζυρίχη. Η Συνθήκη της Ζυρίχης ορίζει την Ελλάδα, την Αγγλία και την Τουρκία εγγυήτριες δυνάμεις στο νεοσύστατο κράτος, ονομαζόμενο «Κυπριακή Δημοκρατία». Έκτοτε δεν μπόρεσε να απολαύσει ούτε μία στιγμή την ελευθερία για την οποία αγωνίστηκε αυτός ο ταλαίπωρος λαός ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, υπό την προτροπή της Αγγλίας που εφαρμόζει τη γνωστή τακτική της που «διαίρει και βασίλευε» στο έπακρο, οι δύο κοινότητες αλληλοσπαράζονται και αλληλοσκοτώνονται έως ότου εισβάλει η Τουρκία το 1974 και διαιρεί το νησί στα δύο.

1957-1974. Μέσα στη χαώδη αυτή κατάσταση, δύο νέοι, η Λύδια και ο Κερέμ, ζουν τη δική τους αγάπη αψηφώντας τα πάθη και τα μίση. Γιατροί και οι δύο περιθάλπουν και έλληνες και τούρκους έως ότου πληρώνουν την αγάπη τους με το θάνατο. Εκείνο το θάνατο που επέφερε το «αδυσώπητο μίσος». Ένα μίσος βαθιά ριζωμένο στην καρδιά του πατέρα της Λύδιας.