Ο Γεράσιμος Δενδρινός συνεχίζει ν' αναμετράται σ' αυτό το βιβλίο με τη μνημονική περιπλάνηση στον ίδιο γνωστό και απέραντο χώρο, όπου αλλοδαποί και ντόπιοι, παραβιάζοντας ως νοοτροπία και στάση ζωής την αρχαία αίγλη του τόπου, υποτάσσονται στη μοίρα τους εντασσόμενοι σε ζωντανές ιστορίες.

Μια βόλτα στην παραλία της Ελευσίνας πριν την απόσπασή του ήρωα σ’ ένα ελληνικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης κάνει τον συγγραφέα να καταφύγει στη φαντασία για να επινοήσει πρόσωπα, χαρίζοντάς μας χαρακτήρες που αναμετρούνται καθημερινά με τη σκιά μιας μονότονης ζωής, στην Ελευσίνα, στον Σκαραμαγκά, στη Λίμνη Κουμουνδούρου και στον Ασπρόπυργο.

Η πλαστή μνήμη, ταλαντευόμενη από τον θάνατο στην άσφαλτο ενός νεαρού στις ιστορίες ενός καναρινιού και ενός παπαγάλου, ενταγμένες σε οικογενειακές αφηγήσεις, μεταφέρεται μοναδικά στον μίζερο δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο της σύγχρονης εκπαίδευσης. Στη συνέχεια, επ' ευκαιρία της έκδοσης ενός βιβλίου, ο ήρωας περιφέρεται στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, περιγράφοντας τη ζωή ενός καθηγητή που έρχεται αντιμέτωπος με κρυφές χριστιανικές παραδόσεις μέσα στον ερεβώδη χώρο του Ισλάμ.

Συνεχίζοντας καταγράφει την ιστορία μιας φιλικής παρέας, αποτελούμενης από ανθρώπους μοναχικούς και ασυμβίβαστους, με πάθη κι ερωτικές εμμονές, που βρέθηκαν στην ίδια πόλη. Ακολουθεί ένα διάλειμμα, με ένα κείμενο που εκτινάσσεται, θαρρείς, στο απώτερο διαστημικό μέλλον, περιγράφοντας μια κοινωνία όπου οι κινήσεις των κατοίκων εποπτεύονται με πανίσχυρες ακτίνες φωτός που εκπέμπει ένας πανίσχυρος ανιχνευτής.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με δύο ευτράπελες αφηγήσεις ενός παιδιού του Δημοτικού που ζει στη Μάνδρα Αττικής τη δεκαετία του '60, τότε που, σύμφωνα με το μότο του συγγραφέα, οι άνθρωποι ήταν χαρακτήρες, συνδέοντας έτσι με θαυμαστό τρόπο δύο ιερούς τόπους τόσο δοκιμασμένους, το Θριάσιο Πεδίο και την Κωνσταντινούπολη.