Βουλγάτα ή Βουλγκάτα είναι η λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής που έγινε στο τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ από τον Ιερώνυμο κατ εντολή του Πάπα Δάμασου Α και υιοθετήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία (η διεθνής συντομογραφία της είναι "Vg").

Με τον ίδιο στόχο, δηλαδή μια τρόπον τινά "εκλαΐκευση" της λακανικής σκέψης ώστε να γίνει περισσότερο προσεγγίσιμη και κατανοητή, ο συγγραφέας του παρόντος πονήματος προσφέρει στον αναγνώστη μια vulgata editio (έκδοση "κοινή" ή για το "μη ειδικό κοινό"). Παρόλα αυτά η "Vulgata" δεν είναι ένα περιληπτικό κείμενο-οδηγός για το γρήγορο κορφολόγημα της σκέψης του Ζακ Λακάν. Είναι μια συνειρμική κατάθεση και μια προσπάθεια να προσφερθεί στον αναγνώστη κάτι από τη θέσμιση της συνεδρίας, που τελικώς βρίσκεται πολύ κοντά στον ποιητικό λόγο.

Ο Λακάν έβρισκε την αλήθεια του λόγου σε κάθε του εκφορά, είτε αυτή ήταν παθολογική είτε φιλοσοφική, είτε κυρίως φροϋδική. Διάβαζε τον Φρόϋντ και τις βιβλιογραφικές παραπομπές του, όπως ο Πλωτίνος τον Πλάτωνα, με πίστη μαθητείας. Δεν είναι τόσο ρηξικέλευθο λοιπόν το εγχείρημά του. Είναι ριζωμένο στην Ιστορία της φιλοσοφίας. Μόνο που πίσω από κάθε φιλοσοφία, υπάρχει μια θρησκεία, και πίσω από κάθε θρησκεία υπάρχει μια πρακτική των μυστικών της.

Από αυτή την άποψη ο ελεύθερος συνειρμός είναι ένας τρόπος να αναζητήσεις τόσο την ρίζα όσο και την διαμόρφωση της γλώσσας και της σκέψης σε ερμηνευτική παραλληλία. Ο ψυχαναλυτής για τους Λακανικούς είναι το σκουπιδάκι στην όλη διαδικασία.

Και, όπως επισημαίνει ο Λεύκιος Βασιλείου στην εισαγωγή του: "Μετέωρα ξεφτίδια μιας σκέψης που στην εκτύλιξη των σεμιναρίων με την μπαρόκ γλώσσα του έγιναν κάποτε αναγνωρίσιμα υπολείμματα ακόμη και σαν παραδοξολογίες. Δεν διεκδικούμε από τους ψυχαναλυτές την απόδοση του κειμένου, αντίθετα στρέφουμε προς το κείμενο τους αναγνώστες που θα θελήσουν να γίνουν επαρκείς. Ανοιχτό έργο που φέρνει εις σμικρόν ειδήσεις από τα πιο ακραία σύνορα του λόγου. Στα σύνορα δηλαδή με την ποιητική έκφραση".