- "...Δίπλα τους καθόταν και ο Σίμων, ο Κυρηναίος, που τον ξαρμάτωσε, παίρνοντάς του τον σταυρό, δίνοντάς τον για προσάναμμα, για τη μεγάλη φωτιά της εστίας, για την φλόγα της καρδιάς, μιας και τα παιδιά τους δεν άντεχαν την υγρασία του χειμώνα. Τού πρόσφεραν φαγητό, κρασί και στέγη. Τού μάθανε για την τραμουντάνα και την όστρια. Για την σοροκάδα. Τον οδήγησαν μέχρι τη χερσόνησο της Λασκάρας και του έδειξαν το ψηλό δίχτυ στο Νταλιάνι. Του μάθανε να ορκίζεται στον θαλάσσιο πλούτο και να σφίγγει τη γροθιά του. Και να προσεύχεται μονάχα στη σαρδέλα του Αμβρακικού, την Αγία παπαλίνα την καλλονή, και τη γαρίδα του, τη γάμπαρη..."

- "...Ο Κύπριος ορθοπεδικός, που ανέλαβε να τον αφαιρέσει τα διαβρωμένα από τους δύσκολους χρόνους και την κακουχία ασπρόμαυρα κομμάτια γυψονάρθηκα, ήταν ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας. Το ημερολόγιο έγραφε Αύγουστος του '74. Αποκρυπτογράφησε τα ευρήματα της εσωτερικής επιφάνειας του γύψου, εκείνης που εφαπτόταν με το δέρμα του κρατούμενου, συνθέτοντας το ιστορικό φιλμ, την αλληλουχία πολλών ανείπωτων συμβάντων, από κραυγές που ακολούθησαν τον αβάσταχτο σωματικό πόνο και που χάθηκαν μέσα στον ήχο του κύματος ή του πελαγίσιου αέρα. Τα τοποθέτησε σε μία χρονολογική σειρά, με αρκετές αφηγηματικές λεπτομέρειες. Σκέφτηκε να τα στείλει για δημοσίευση σε ένα περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή, σαν μια κίνηση στοχευμένης θεραπείας ή παρηγοριάς. Εκεί. Μανδραγόρας, ο φαρμακευτικός, ήταν το όνομα του έντυπου μέσου, ο ανθρωπόμορφος. Οι ιστορίες περιελίσσονται, από μόνες τους, διανθίζονται με χρώματα, πρόσωπα και ήχους μέσα στα τεύχη του μέλλοντος. Σαν μηνύματα του μέλλοντος..."