Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, που ακόμη μαίνεται σε πολλές περιοχές του πλανήτη και κυρίως τη χώρα μας, έφερε στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της ηθικής ηγεσίας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Ειδικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης, είχε -ήδη από τη δεκαετία του 1980- αναπτυχθεί ένα έντονο ερευνητικό και βιβλιογραφικό ενδιαφέρον για ζητήματα ηθικής και φιλοσοφίας της εκπαίδευσης. Η κρίση έδωσε ώθηση στο ενδιαφέρον αυτό, καθώς οι πολιτικές πιέσεις για αλλαγή είναι επιτακτικές και τα ηθικά διλήμματα που απορρέουν από αυτές και ταλανίζουν καθημερινά τα διοικητικά στελέχη της εκπαίδευσης είναι συνεχή και απολύτως προκλητικά. Όμως, η βιβλιογραφία για την ηθική ηγεσία στην εκπαίδευση δεν έχει προχωρήσει αρκετά -πέραν των αφαιρετικών διατυπώσεων των ηθικών φιλοσόφων και των θεωρητικών των κοινωνικών επιστημών- ώστε να "μεταφραστεί" σε πρακτικές κατευθυντήριες γραμμές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις καθημερινές ενέργειες κι αποφάσεις των εκπαιδευτικών στελεχών.

Η θεωρία είναι απαραίτητο να πλησιάσει την πράξη, έτσι ώστε να καταστεί θεωρία για την πράξη, κάτι δηλαδή πιο συγκεκριμένο πάνω το οποίο ο μάχιμος εκπαιδευτικός ή ο διευθυντής θα μπορεί να αναστοχαστεί και να αποφασίσει, οσάκις αντιμετωπίζει ένα ηθικό δίλημμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η θεωρία θα γίνει μια συλλογή έτοιμων "συνταγών", λύσεων, για ηθικές επιλογές, αλλά ότι θα αποτελέσει ένα θεωρητικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οι άνθρωποι της πράξης θα μπορούν να εντάσσουν, να οριοθετούν και να αναλύουν κάθε ηθικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν, έτσι ώστε να οδηγούνται σε ηθικές αποφάσεις. Το ανά χείρας βιβλίο του Ρόμπερτ Στάρατ έρχεται να συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή. Αποτελεί τη πρώτη παρόμοια προσπάθεια στον ελληνικό χώρο κι έχει προσαρμοστεί κατάλληλα ώστε να εστιάζει στο ελληνικό συγκείμενο.