Η κατανόηση της ελληνικής περίπτωσης βασίζεται σε ένα ευρύτερο θεωρητικό και εμπειρικό σχεδιασμό, με συγκριτικές αναφορές στις τάσεις που επικρατούν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανάλυση της εκλογικής συμπεριφοράς στηρίζεται κυρίως στο μοντέλο των "εθνικών εκλογών δεύτερης τάξης", όπως αυτό διατυπώθηκε το 1980 από τους Karlheinz Reif και Hermann Schmitt και το οποίο αποτελεί το πληρέστερο και κυρίαρχο θεωρητικό υπόδειγμα μελέτης των Ευρωεκλογών.

Το βιβλίο προσφέρει στον αναγνώστη ένα αναλυτικό οδοιπορικό στην ιστορία των ελληνικών Ευρωεκλογών υπό το πρίσμα πάντα και των αντίστοιχων εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο: από τις παράλληλες -με βουλευτικές αναμετρήσεις- Ευρωεκλογές του 1981 και του 1989, τη "διλημματική" αναμέτρηση μείζονος σημασίας του 1984, τις πρώτες "ευρωπαϊκές" εκλογές του 1994, την εκλογή "δημοψήφισμα" του 1999, τις εκλογές "προάγγελο" της κυβερνητικής κατάρρευσης του 2009 έως και τον εκλογικό "μετασεισμό" του 2014.

Επιπλέον, μέσα από την ανάλυση των τάσεων της κοινής γνώμης σε όλο το διάστημα από το 1981 έως και την αναμέτρηση του 2014 σκιαγραφείται η εξέλιξη της αμφίθυμης στάσης της προς την Ευρώπη. Παράλληλα, προσφέρεται μία εκτίμηση για το μέλλον του μοναδικού υπερεθνικού δημοκρατικού εγχειρήματος μέσα από το πρίσμα των καταιγιστικών εξελίξεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς και των ριζικών μετασχηματισμών στο ελληνικό κομματικό σύστημα που έχουν συντελεστεί από το πέρας των εκλογών του 2009 έως και σήμερα.