Αυτό που ακούμε, αυτό που μυρίζουμε, αυτό που πιάνουμε, αυτό που βλέπουμε καθημερινά δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο μέρος του κόσμου.
Η Γυναίκα αφήνει πίσω της σύζυγο, φίλους και καριέρα. Ένα απαγορευμένο πάθος την έχει εξαγριώσει. Την έχει κάνει λύκο. Η ευτυχία έχει αγριότητα. Η ηρωίδα τη διεκδικεί μαζί με τη θέση της στον κόσμο. Θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη Νόρα, θα μπορούσε να είναι η Ωραία του παραμυθιού. Είναι όμως η Ωραία και το Τέρας μαζί.
Ποια είναι η φύση της επιθυμίας; Και ποια τα όριά της; Τι γίνεται όταν κανείς τα υπερβεί και αποφασίσει να επιστρέψει στον πρωτόγονο εαυτό του; "Μου λείπει τόσο πολύ που πονάει το σώμα μου", λέει η Γυναίκα και αφήνεται στο ένστικτο. "Να γίνω ένα ζώο, μεγάλο, δυνατό, άγριο, όλο μύες και ένστικτο".

Η Έλενα Πέγκα υπογράφει μια σύγχρονη αλληγορία για τον πολιτισμό και την αγριότητα. Ένα παραμύθι με ρεαλιστικό λόγο, με καταστάσεις που θυμίζουν ιστορίες από τα δελτία ειδήσεων και θέμα τη σύγκρουση: ανάμεσα στα δύο φύλλα, ανάμεσα στο εγώ και το είναι, ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και τις κοινωνικές συμβάσεις που την περιορίζουν. Μια διαρκής αίσθηση απειλής και αγωνίας σ' ένα ονειρικό, σχεδόν εφιαλτικό, τοπίο καθορίζει την ατμόσφαιρα του έργου και το σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο.