Θα μιλήσω πρώτα για τη ληστεία που διέπραξαν οι γονείς μας. Στη συνέχεια, για τους φόνους, που έγιναν αργότερα. Το πιο σημαντικό είναι η ληστεία, γιατί αυτή έκανε τη ζωή μου, καθώς και τη ζωή της αδελφής μου να πάρουν τον δρόμο που τελικά πήραν. Αν δεν ειπωθεί αυτό πρώτα, τα υπόλοιπα δεν θα βγάζουν νόημα.

Οι γονείς μας ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που θα περίμενε κανείς να ληστέψουν μια τράπεζα. Ούτε αλλόκοτοι άνθρωποι ήταν ούτε εμφανώς εγκληματίες. Κανένας δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα κατέληγαν έτσι όπως κατέληξαν. Ήταν δυο συνηθισμένοι τύποι - αν και, από τη στιγμή που λήστεψαν την τράπεζα, αυτού του είδους η αντιμετώπιση δεν είχε, φυσικά, κανένα αντίκρισμα πια.

Το 1956, η οικογένεια του Ντελ Πάρσονς εγκαθίσταται στο Γκρέιτ Φολς της Μοντάνα, όπως έκαναν πολλές οικογένειες στρατιωτικών μετά τη λήξη του πολέμου. Ο πατέρας του, ο Μπεβ, είναι ένας γεροδεμένος ομιλητικός άντρας, αξιωματικός της αεροπορίας με καταγωγή από την Αλαμπάμα, αισιόδοξος από τη φύση του και επιρρεπής στις απάτες. Ο Ντελ και η δίδυμη αδελφή του, η Μπέρνερ, μπορούν εύκολα να αντιληφθούν τι ήταν αυτό που γοήτευσε τη μητέρα τους. Ωστόσο, η μητέρα τους, η Νίβα, που κατάγεται από οικογένεια μορφωμένων Εβραίων μεταναστών, είναι μια συνεσταλμένη καλλιτεχνική φύση, αποξενωμένη από τον επαρχιώτικο κόσμο του πατέρα τους με τα στενεμένα οικονομικά και τις συνεχείς μετακινήσεις. Tο γεγονός ότι οι γονείς του Ντελ αποφάσισαν να ληστέψουν μια τράπεζα οφείλεται περισσότερο σε αστοχία του ενστίκτου τους και σε κακοτυχία...

Μετά τη σύλληψή τους, ο δεκαπεντάχρονος Ντελ σώζεται από μια οικογενειακή φίλη, πριν καταφτάσουν οι αρμόδιες αρχές. Κι η ζωή του θα κατευθυνθεί με ταχύτητα προς το άγνωστο, προς τον βίαιο και αινιγματικό 'Αρθουρ Ρέμλινγκερ, προς τον Καναδά, γη της λύτρωσης και της εγκατάλειψης...

Ο Καναδάς είναι ένα μυθιστόρημα για τις αχανείς εκτάσεις, τις περίπλοκες αυτότητες και την εύθραυστη ανθρωπιά, ένα έργο που εξετάζει τη λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο φυσιολογικό και στο ανοίκειο, καθώς κι εκείνες τις περιστάσεις που υπονομεύουν τις παγιωμένες απόψεις μας για τον κόσμο.