Η ζωή οφείλει να γίνει θεατρικό έργο . Και το έργο της δικής σου ζωής δεν μπορείς να το αφήσεις σε άλλους. Πρέπει να το σκηνοθετήσεις ο ίδιος.

Αυτή η ευφάνταστη, πικρή και ειρωνική σκηνοθεσία είναι το έργο ζωής που απασχολεί τον φιλόδοξο συγγραφέα Ρόμπερτ Τζ. Μέλμαν ανάμεσα στα δύο ορόσημα της σταδιοδρομίας του: το πολλά υποσχόμενο πρώτο βιβλίο του 268ος στον κόσμο και το διεθνές μπεστ σέλερ Η πολωνοεβραϊκή κουζίνα σε 69 συνταγές: Μαγειρική μετά το 'Αουσβιτς.

Αποδέκτης αυτής της απρόβλεπτης αυτοβιογραφίας, ο γιος του συγγραφέα Χάρπο θα μάθει ότι συχνά ο πόνος έχει να κάνει με φαντάσματα: τις χαμένες γυναίκες, τη διαλυμένη οικογένεια, την πεταμένη περιουσία ή τα παράλυτα μέλη του πατέρα του. κι ότι η φήμη μοιάζει με φουσκωτό που χάνει αέρα, μόνο που αυτό το καταλαβαίνει κανείς μεσοπέλαγα.

«Αγαπημένε μου Χάρπο Σαούλ, γλυκό μου μικρό, τρελό αγοράκι,

Μην πολυσκοτίζεσαι όταν, κατά καιρούς, η μάνα σου πετάει βιβλία απ’ το παράθυρο, ούτε και όταν θα διαβάζεις αργότερα αυτό το γράμμα και θα θυμάσαι αμυδρά εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ που άνοιξε το παράθυρο και τα βιβλία μου στροβιλίστηκαν προς τα κάτω σαν φθινοπωρινά φύλλα. Η εκτόξευση βιβλίων απ’ το παράθυρο είναι σχετικά ανώδυνη σκέψου να ήταν έπιπλα ή πανάκριβα βάζα. Επιπλέον, τα βιβλία επιβιώνουν από μία πτώση δέκα μέτρων, οι άνθρωποι συνήθως όχι. Πρέπει ν' αντιληφθείς ότι πολλοί ασθενείς της μητέρας σου πέφτουν σε φρεάτια ανελκυστήρων, παίρνουν υπερβολική δόση φαρμάκων ή πηδάνε στις ράγες του τρένου, κι αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να πάρεις ελαφρά τη καρδία. ’σχετα αν της έχω εξηγήσει άπειρες φορές ότι είναι αδύνατο να σταματήσεις κάποιον που έχει αποφασίσει να πέσει στο φρεάτιο του ανελκυστήρα.»