Πολλές φορές στη ζωή μας διαλέγουμε το δρόμο τον ευκολοδιάβατο. Ένα εγωιστικό θέλω, χωρίς πολλή σκέψη, μας κάνει να αρπάζουμε την πρώτη ευκαιρία που μας παρουσιάζεται, για να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα της καθημερινότητας, και φανταζόμαστε ότι πολύ εύκολα μπορούμε να φτάσουμε στην απέναντι όχθη.

Η κόρη του γιαλού, με εφόδια την ομορφάδα και τα νιάτα της, περιμένει το χέρι που θα την οδηγήσει στη μεγάλη ζωή. Όταν όμως συνειδητοποιεί τη λάθος επιλογή της, είναι πλέον πολύ αργά.

Διωγμένη από την οικογενειακή εστία, περπατά σε δρόμους δύσβατους, χωρίς να μπορεί να ακουμπήσει κάπου το «Αχ!» της ψυχής της. Η δουλειά της γίνεται η δεύτερη φύση της. Ο αδύναμος χαρακτήρας της δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία της μοίρας της.

Το μόνο που κρατά καλά σφραγισμένο στα κατάβαθά της είναι το κοριτσάκι που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.

Θα μπορέσει η ηρωίδα μας να δει και να ακολουθήσει το δρόμο της επιστροφής προς την αλήθεια και την προσωπική της ελευθερία;

«Μια μισόγυμνη κοπέλα, καθισμένη σε ένα αβέβαιο τοπίο, αγναντεύει. Στο πουθενά; Στο πέλαγος;

Στο άπειρο; Τι να περιμένει άραγε, έτσι εκτεθειμένη; Βέρα την ονόμασα, και είναι ένα κορίτσι ποτισμένο με την αρμύρα της θάλασσας και σμιλεμένο από το φευγιό.

Η πορεία της ζωής της διαγράφεται στα σκοτάδια του κόσμου.

Αυτό μαθαίνει και αυτό ακολουθεί, χωρίς να έχει τα κουράγια να ξεφύγει στο φως της ημέρας. Ο Μιχάλης μπαίνει στη ζωή της και της φέρνει τα δώρα του πάνω κόσμου, αυτά που η Βέρα έχει ξεχάσει γιατί τα έχει κλειδώσει στο χρονοντούλαπο του είναι της».