Η ζωή του κάθε ανθρώπου, είτε μικρού - είτε μεγάλου σε ηλικία, είναι μια ατέλειωτη σειρά από διλλήματα. Να κάνω αυτό ή εκείνο; Και τι θα γίνει αν κάνω αυτό και τι θα γίνει αν κάνω το άλλο;

Όταν είμαστε μεγάλοι και ιδιαίτερα όταν ο «σωστός δρόμος» είναι «οφθαλμοφανής», τα πράγματα είναι συνήθως, αλλά όχι πάντα, εύκολα. Με εφόδιο τις γνώσεις και λίγο θάρρος μπορούμε να πάρουμε σχετικά γρήγορα τη σωστή απόφαση. Με τα μικρά παιδιά, όμως, δεν ισχύει το ίδιο πολύ απλά επειδή δεν έχουν ούτε τις γνώσεις, ούτε την εμπειρία για να διαχειριστούν τα προβλήματα που εμφανίζονται μπροστά τους. Γι αυτό το λόγο πρέπει να εκπαιδεύσουμε τη σκέψη τους έτσι ώστε να έχουν τις γνώσεις να επιλέγουν το σωστό, ακόμα και όταν δεν θα είμαστε εμείς δίπλα τους να τα καθοδηγήσουμε. Ιδιαίτερα όταν δεν θα είμαστε εμείς δίπλα τους.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται τόσο το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, όσο και τα άλλα δύο της ίδιας σειράς, δηλαδή το «Θεραπευτικά Παραμύθια» και το «Θερα-πευτικά Παιχνίδια».

Κάθε ιστορία του βιβλίου αυτού υπάρχει και σε εικονογραφημένη έκδοση, δια χειρός Χρήστου Νικολαΐδη. Τα «κόμικς» αυτά μπορούν να διαβαστούν απ’ ευθείας από το ίδιο το παιδί και έτσι να το φέρουν πιο κοντά στην ανάγνωση βιβλίων ψυχολογίας και αυτοβοήθειας μέσα από έναν ευχάριστο τρόπο και όχι με ξύλινη γλώσσα.

Στο τέλος κάθε ιστορίας, είτε γραπτής - είτε εικονογραφημένης υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες τις οποίες θα μπορούσε να κάνει το παιδί. Ζητάμε από τον μικρό αναγνώστη ή ακροατή να συμμετάσχει στην ιστορία με τις δικές του ιδέες, γράφοντας ή λέγοντας τι θα έκανε αυτός ή αυτή στη θέση του ήρωα της ιστορίας. Επειδή μάλιστα η εικόνα είναι ισχυρότερο μέσο, ζητάμε από το παιδί να ζωγραφίσει τους ήρωες σε κίνηση (για παράδειγμα: τι τους αρέσει να κάνουν), να τους ονοματίσει ή ακόμα και να δώσει ένα δικό του τέλος στην ιστορία. Η διαδραστική αυτή συμμετοχή βοηθάει, εκτός των άλλων, σε δύο πολύ βασικά πράγματα:
Α. Στην ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης του παιδιού και
Β. Στην καλύτερη απομνημόνευση της ουσίας, του διδάγματος δηλαδή της ιστορίας.

Αν επιλέξετε να διηγηθείτε την ιστορία, διαβάστε την θεατρικά, με πάθος. Στο τέλος κάντε τις προτεινόμενες ερωτήσεις στα παιδιά και ρωτήστε και δικές σας, αρκεί να είναι ανοικτού τύπου (πως, γιατί, μπορείς να περιγράψεις…) και όχι κλειστού (δηλαδή που η απάντηση είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ). Τέλος βάλτε τα παιδιά να φτιάξουν το δικό τους κόμικ, είτε με την ίδια ιστορία, είτε με την παραλλαγή που προτιμούν και όταν τελειώσουν συζητήστε γι αυτήν.