«Το Δίκαιο είναι καθρέφτης της κοινωνίας»
Αυτή η αδιαμφισβήτητη σήμερα αλήθεια της Κοινωνιολογίας του Δικαίου, καταγεγραμμένη από την εμπνευσμένη πένα του Lawrence M. Friedman, φάνταζε αιρετική και επικίνδυνη κατά τις απαρχές της μοντέρνας νομικής σκέψης των Η.Π.Α. Το Αμερικανικό Δίκαιο της «Εποχής της Προόδου», εγκλωβισμένο στις φορμαλιστικές του δικονομικές αγκυλώσεις και σε μια καταχρηστική αποθέωση της ατομικότητας, αδυνατούσε να ανταπεξέλθει με επιτυχία στην αποστολή του ως θεμελιώδους σημασίας κοινωνικού θεσμού.

Ο Nathan Roscoe Pound υπήρξε ο «πατέρας» της Αμερικανικής Κοινωνιολογίας του Δικαίου. Η δικαιική του θεωρία θεμελιώθηκε στην κατάφαση μιας «κοινωνιολογικά ευαίσθητης» νομικής επιστήμης και την αποδοχή ενός βαθιά ουμανιστικού πνεύματος ως γνώμονα της διαμόρφωσης των νομικών πραγμάτων.

Η Ρεαλιστική Νομική Σκέψη, τα σπέρματα της οποίας ανιχνεύονται σχολαστικά και μεθοδικά από τον Ιωάννη Δίγκα στο τεράστιας σημασίας και έκτασης συγγραφικό έργο του Pound, προσέφερε το γόνιμο έδαφος για την πολεμική ενάντια στον Κοινωνικό Δαρβινισμό και τη Νομική Τυπολατρεία που ταλάνιζαν το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης των Η.Π.Α. για μια μακρά ιστορική περίοδο. Ο Pound, περισσότερο από κάθε άλλον κοινωνικό επιστήμονα της εποχής του, έφερε κοντά το Δίκαιο με την Κοινωνιολογία και άνοιξε τον μεγάλο διάλογο που συνεχίζεται στους κόλπους της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας μέχρι σήμερα και που τελικά είναι διαχρονικός. Έναν διάλογο, του οποίου η κεντρική αναζήτηση, παρά την πολυπλοκότητα και την έκταση των εκάστοτε διχογνωμιών, μπορεί να αποδοθεί εύκολα με λίγες λέξεις. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Ο Νομικός Ρεαλισμός στο έργο του Roscoe Pound» τις δανείζεται από το στόμα του μεγάλου δικαστή Cardozo και τις παραθέτει στο εσώφυλλο του βιβλίου, δίνοντας έτσι εξαρχής το στίγμα της προοπτικής του: «The final cause of law is the welfare of society».