Η ιστορία της «Ζωής» ενός γέροντα της προηγούμενης γενιάς, της Κατοχής και της Αντίστασης.
Και μια άλλη ιστορία, του ενός από τους δυο γιους του, που εξελίσσεται στο βιβλίο, ετεροχρονισμένη, αλλά παράλληλα, και είναι σαν συνέχεια της πρώτης, μια ερωτική ιστορία με διακυμάνσεις πολλές, μεταπτώσεις, και με απροσδόκητο τέλος.
Οι αγώνες εκείνης της τυραννισμένης, αλλά και μεγάλης γενιάς του κυρ-Αριστείδη τού πατέρα τους, τα όνειρα και οι διαψεύσεις τους.
Η αγάπη του γονιού που μοιράζεται ανάμεσα στους δυο του γιους, στον μεγάλο, που ξενιτεύεται και γίνεται πανεπιστημιακός, και αυτό είναι για τον πατέρα μια δικαίωση των αγώνων του, αλλά όταν επιχειρεί να ξανάρθει πίσω, τον κοροϊδεύουν με αλλεπάλληλες, «άγονες» ψηφοφορίες και ψεύτικες υποσχέσεις.
Και στον άλλο του γιο, τον μικρότερο, που θα ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, θα μείνει στον τόπο του και θα εξελιχθεί σε ένα επιτυχημένο επιχειρηματία, αδίστακτο και κυνικό μέσα στα πλαίσια που επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς και του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Που δεν είναι κακός σαν χαρακτήρας, αλλά θα υιοθετήσει κανόνες και τρόπους ζωής, αντίθετους από εκείνους για τους οποίους αγωνίστηκε ο πατέρας του.
Όλα αυτά θα κάνουν τον κυρ-Αριστείδη, καθηλωμένο τώρα στο κρεβάτι από συμφόρηση και άσθμα, να αναρωτιέται με θλίψη. «Πού πάμε, λοιπόν σαν οικογένεια. Πού τραβάμε;» Και με μεγαλύτερη ακόμα θλίψη και απελπισία να σκέφτεται: «Τι έγιναν οι αγώνες μας;» Η αναπόφευκτη σύγκρουση με τον μικρότερο γιο, και η «αποτυχία» του μεγαλύτερου θα τον οδηγήσουν στο θάνατο. Το μόνο που θα αφήσει πίσω του είναι «Η Ζωή» του, γραμμένη σε τέσσερα τετράδια με το ίδιο τίτλο, όλη του η ζωή και η δράση του, με τα αμείλικτα ερωτήματα που τον βασανίζουν ως το τέλος. Τα τετράδια αυτά θα τα παραδώσει στον μεγαλύτερο γιο του, υπογραμμίζοντας μ' αυτό τον τρόπο πως έτσι, μέσα από αυτούς τους δρόμους, θα 'θελε να είναι η συνέχειά του.
Αυτά θα είναι η διαθήκη του, και ο οβολός στο στόμα, η αμοιβή για το πέρασμά του στην Αχερουσία.