Το ιδιαίτερο σ αυτό το γραφτό είναι η ασυνήθιστη μορφή προκειμένου για μυθιστόρημα. Θα έλεγε κανένας πειραματική ίσως και πρωτοποριακή. Το αφηγηματικό υλικό παρατίθεται με αδιάκοπες τομές του λόγου σε μορφή στίχων, όχι όμως χωρίς λόγο: ο «στίχος» πειθαρχεί στη μουσικότητα και το ειδικό βάρος της φράσης και στην κλιμάκωση καταστάσεων και συναισθημάτων. Ως προς την ουσία έχουμε ένα ύφος ποιητικού πραγματικά λόγου, μια «λυρική πρόζα», με πυκνότητα, πλούτο εικόνων, θαυμαστών συχνά, γοργότητα, αμεσότητα, εκφραστική δύναμη γενικά.

Τι περιλαμβάνει ο Μύθος; Κρίση ηθική και ιδεολογική στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Με φόντο τις προετοιμασίες για κάποια πρόσφατη επέτειο του Πολυτεχνείου, μαίνεται ένας επαγγελματικός και όχι μόνο πόλεμος μεταξύ των καθηγητών του ιδρύματος αυτού. Οι προσγειωμένοι στον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό, χωρισμένοι σε αντίπαλες φατρίες, και οι αφελείς ρομαντικοί που επικρίνουν και πληρώνουν τις συνέπειες... Μόνο ο καθηγητής N.A., κεντρικός χαρακτήρας, αφοσιωμένος στη θεωρητική έρευνα μένει έξω από τον καβγά, αλλά εμπλέκεται κι αυτός, επειδή αρνείται να καλύψει με την ψήφο του καταγγελίες για κατάχρηση «κοινοτικών κονδυλίων» -και τα χάνει όλα: τη θέση του, την έρευνα που αγγίζει τη μεγάλη επιτυχία, τη σύζυγο που την έχει παραμελήσει για την επιστήμη, και έναν «εφηβικό» έρωτα με την όμορφη, φτωχή και αποθρασυμένη αναγκαστικά φοιτήτρια Λ.που στήριζε στην υποστήριξή του την απόκτηση πτυχίου, μόνη της ελπίδα λύτρωσης από τη δυστυχία.

Oι δυο αυτοί γίνονται τελικά τραγικές φιγούρες νικημένων, ακριβώς τη στιγμή που κορυφώνονται οι επετειακές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο. Ενδιαφέροντες και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο «ρουφιάνος» σε βάρος του καθηγητή, η μητέρα της φοιτήτριας κλπ.

Κύριος άξονας του μυθιστορήματος οι ανθρώπινες σχέσεις, σχέσεις ηθικής και συμφέροντος.