Με τα δοκίμια «Τι σημαίνει: Προσανατολίζομαι στη σκέψη;» «Το τέλος των πάντων», «Περί ενός αριστοκρατικού τόνου που πρόσφατα υψώθηκε στη φιλοσοφία», «Εξαγγελία της επικείμενης περάτωσης μιας πραγματείας για την αιώνια ειρήνη στη φιλοσοφία», που δημοσίευε ο Καντ στην επιθεώρηση Berlinische Monatsschrift, επιχειρεί να υπερασπιστεί την κριτική φιλοσοφία απέναντι σε επιθέσεις και προπάντων να δείξει πώς αυτή απαντά στην κρίση του ύστερου Διαφωτισμού: πώς επιτυγχάνει να διαμεσολαβήσει τη φυσικοεπιστημονική εικόνα του κόσμου με την ηθικοπρακτική αυτοκατανόηση των ανθρώπων και με την κοινή εμπειρία της ζωής. Ούτε οι κλονισμένες βεβαιότητες της ορθολογιστικής μεταφυσικής και της θετικής θρησκείας ούτε, από την άλλη, η τάση της εποχής που στρέφεται στο άμεσο αίσθημα, και στην ιδιοφυή ατομικότητα μπορούν κατά τον Καντ να εξασφαλίσουν μια ενιαία εικόνα του ανθρώπου και του κόσμου.