«Είδα τι ήταν η εξουσία: το βλέμμα μιας τίγρης που σε υποχρεώνει να κατεβάσεις τα μάτια και να νιώσεις φόβο και ντροπή». Απαλά νυχτερινά κύματα γλείφουν το κομμένο κεφάλι του Χοσουέ Ναδάλ σε μια παραλία του Ειρηνικού. Το κεφάλι θυμάται, αφηγείται, λοξοδρομεί. Ξέρει ότι για φέτος, μέχρι στιγμής, είναι ο υπ' αριθμόν 1.000 φόνος, ότι στο Μεξικό κυβερνά το ατιμώρητο έγκλημα κι ότι στη χώρα αυτή δεν υπάρχει τραγωδία, τα πάντα μετατρέπονται σε σαπουνόπερα.

Ο Χοσουέ φιλοδοξούσε να κατανοήσει τον κόσμο, ενώ ο στενός του φίλος Χερικό κατέληξε να θαυμάζει τον Κάιν. Η σχέση τους θα επιβαρυνθεί εξαιτίας της προμελετημένης προδοσίας μιας αδάμαστης γυναίκας, της Ασούντα Χορντάν. Γύρω από τους δύο φίλους μια σειρά από αξέχαστα πρόσωπα: Η Λούτσα Σαπάτα, που εκπροσωπεί τον κίνδυνο της γενναιοδωρίας και του έρωτα, ο επαναστάτης ιερέας Φιλοπάτερ, ο μεγιστάνας Μαξ Μονρόι, ο δαιμόνιος δικηγόρος Αντόνιο Σανχινές, ο Μιγκέλ Απαρεσίδο, φυλακισμένος με τη θέλησή του, και πάνω απ' όλους αυτούς η μητριαρχική Αντίγουα Κονσεπσιόν. Γιατί όμως αν πέντε τίγρεις βρεθούν σε ένα κλουβί, οι τέσσερις συμμαχούν για να σκοτώσουν την πέμπτη; Αυτό το μυθιστόρημα μύησης, πυκνό σαν την καρδιά του σκότους, προτείνει κάποιες απαντήσεις.