Σύμφωνα με τον βιογράφο του, το βαθύ ενδιαφέρον του Τουέιν για την Ιωάννα της Λωρραίνης γεννήθηκε όταν ήταν ακόμα μαθητευόμενος τυπογράφος στο Χάνιμπαλ του Μισούρι. Κάποια μέρα, ενώ επέστρεφε από τη δουλειά, ο Τουέιν βρήκε στον δρόμο ένα σκισμένο φύλλο που το είχε παρασύρει ο αέρας. Εξετάζοντάς το από περιέργεια, ανακάλυψε ότι ήταν από ένα ιστορικό βιβλίο για την Ιωάννα της Λωρραίνης. Αυτό το επεισόδιο τού άνοιξε την όρεξη να μάθει περισσότερα για τη ζωή της, και η έλξη που ένιωσε για τη γενναία ηρωίδα ολοένα και μεγάλωνε, μέχρι που κορυφώθηκε, χρόνια αργότερα, στο καλύτερο, κατά τον ίδιο, έργο του.

Ως ιστορικό μυθιστόρημα, η ''Ιωάννα της Λωρραίνης'' δεν ακολούθησε τις υφιστάμενες συμβάσεις του είδους. Ο Τουέιν δημιούργησε τον φανταστικό άρχοντα Λουί ντε Κοντ, που διηγείται τις αναμνήσεις από τη θητεία του ως ακολούθου και γραμματέως της Ιωάννας. Ο αληθοφανής χαρακτήρας του ντε Κοντ ως βασικού αφηγητή επικυρώνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι ο Τουέιν αναφέρει πως τα απομνημονεύματα είναι μια πρόσφατη μετάφραση. Η ''από πρώτο χέρι'' αφήγηση των γεγονότων της ζωής της Ιωάννας χρησιμεύει προκειμένου να πειστούν οι αναγνώστες για την αλήθεια της ιστορίας της, ενισχύοντας τις συχνά αόριστες λεπτομέρειες που υπάρχουν στα ιστορικά βιβλία.

Κατά σύμπτωση, τα αρχικά του μυθιστορηματικού αφηγητή -S. L. C.- είναι τα ίδια με εκείνα του πραγματικού ονόματος του Τουέιν: Samuel Langhorne Clemens. Έτσι, ο ντε Κοντ είναι το alter ego του Τουέιν, η persona που απόλαυσε μια μακροχρόνια φιλία με την Ιωάννα της Λωρραίνης - την πιο αγαπημένη ιστορική μορφή του Τουέιν.