''Τότε είδα ν' αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω...''

Τι σημαίνουν οι καταστροφές έργων τέχνης που σημειώνονται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης και στο Λούβρο; Γιατί καταστράφηκε ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου στη Φλωρεντία και η Γοργόνα στην Κοπεγχάγη; Πρόκειται για νέους τρόπους που η τρομοκρατία χρησιμοποιεί ώστε να σπείρει τον πανικό ή μήπως απέτυχε το πείραμα cern στα γαλλοελβετικά σύνορα; Πόσο ορθή είναι η άποψη ότι κάποιοι εναντιώνονται στις θρησκείες των λαών μόνο και μόνο για να χρίσουν έναν παγκόσμιο δικτάτορα; Και τι ρόλο παίζουν οι μυστικές εταιρίες; Τελικά, πόσο αληθής είναι η άποψη πως ο ίδιος ο πλανήτης, ως αυτοκυβερνώμενος οργανισμός, θέλει ν' απαλλαγεί από το ανθρώπινο είδος;

Το βιβλίο του Νίκου Διακογιάννη ''Ο ύπνος των αγαλμάτων'' είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ, ένα σημειολογικό μυθιστόρημα όπου η αληθοφάνεια των στοιχείων καθιστά την ιστορία πειστική. Ο αναγνώστης ακροβατεί στην κόψη του χρόνου, ενός χρόνου εύπλαστου που κάνει τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου να είναι πλέον δυσδιάκριτα...