Ως γνωστόν, οι συνδέσεις των μεταλλικών κατασκευών προσδιορίζουν αφενός την ποιότητα του σχεδιασμού, της τεχνολογίας, των συνθηκών βιομηχανικής παραγωγής και της in situ δόμησης και αφετέρου τον λόγο της απαιτούμενης προς τη διατιθέμενη ασφάλεια. Ακολουθώντας την τεχνολογική ανάπτυξη των μεταλλικών κατασκευών, με την πάροδο του χρόνου οι συνδέσεις εξελίχθηκαν από αρχικά ηλωτές, αργότερα σε συγκολλητές και σε επί τόπου κοχλιωτές συνδέσεις.

Όσον αφορά στους παραδοσιακούς κοχλίες, η διαφοροποίησή τους ήταν εξίσου σημαντική: από υλικό κοχλιών συνήθους ποιότητας (4.5, 4.6, 5.6) σε υλικό υψηλής αντοχής (8.8, 10.9, 12.9) και από σχεδίαση και σημείωση των οπών με το χέρι πριν από το κόψιμο και τη διάτρηση, σε παραγωγή με τη βοήθεια τεχνολογικά προηγμένων μηχανών ΝC απ' ευθείας συνδεδεμένων με το λογισμικό σχεδιασμού, κοπή με τεχνολογία λέιζερ και τεχνολογία συνδέσεων με πριτσίνια ή κοχλίες μερικής διάτρησης για τυφλές κοχλιώσεις.

Επιπρόσθετα, η ποιότητα των συγκολλήσεων διασφαλίζεται σήμερα λόγω της υψηλής ποιότητας των υλικών που επιτυγχάνεται με τη συνεχή χύτευση και τη χρήση αυτόματων μηχανών συγκόλλησης. Συγκριτικά με τις δομικές συνδέσεις μελών από άλλα υλικά, η μεγάλη αυτοματοποίηση της παραγωγής χαλύβδινων προϊόντων έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον υψηλής προτυποποίησης. Οι σωστές συνδέσεις στις μεταλλικές κατασκευές, οδηγούν σε υψηλό αισθητικό αποτέλεσμα και επάρκεια ασφάλειας σ' αυτές.