Να γράφεις ποιήματα που, αν τα πετάξεις στο παράθυρο, θα σπάσει το τζάμι.
[τέλη του 1929]

Ήταν ένας άνθρωπος που όταν έπεσε να κοιμηθεί πίστευε, αλλά όταν ξύπνησε, δεν πίστευε πια.

Για καλή του τύχη, στο δωμάτιό του ο άνθρωπος αυτός είχε μια ιατρική ζυγαριά κι είχε το συνήθειο κάθε μέρα, πρωί και βράδυ, να ζυγίζεται. Την προηγουμένη λοιπόν, πριν πέσει να κοιμηθεί, είχε ζυγιστεί και ήξερε ότι ζυγίζει 4 πούτια και 21 φούντια. Την επομένη το πρωί, που ξύπνησε και δεν πίστευε πια, ξαναζυγίστηκε και είδε ότι το βάρος του είναι μόλις 4 πούτια και 13 φούντια. «Πάει να πει», συμπέρανε ο άνθρωπος αυτός, «ότι η πίστη μου ζύγιζε περίπου οκτώ φούντια».
[1936-1937]

Πως ένας άνθρωπος διαλύθηκε
«Όλες οι όμορφες είναι, λένε, φαρδοκάπουλες. Αχ, τις λατρεύω τις βυζαρούδες, μ' αρέσει πώς μυρίζουν». Και με τα λόγια αυτά, άρχισε να ψηλώνει και να ψηλώνει, μέχρι που έφτασε στο ταβάνι και διαλύθηκε και σκόρπισε σε χίλιες μπαλίτσες.
Ο Παντελέι ο οδοκαθαριστής ήρθε και μάζεψε τις μπαλίτσες με το φτυάρι, εκείνο που χρησιμοποιούσε συνήθως για τις καβαλίνες, και τις πέταξε κάπου στην πίσω αυλή.
Κι ο ήλιος συνέχισε να λάμπει όπως και πριν, κι οι αφράτες κυρίες συνέχισαν να μυρίζουν υπέροχα, όπως και πριν.
23 Αυγούστου 1936

1. Σκοπός κάθε ανθρώπινης ζωής είναι ένας: η αθανασία.
1-α. Σκοπός κάθε ανθρώπινης ζωής είναι ένας: η επίτευξη της αθανασίας.
2. ’λλος επιδιώκει την αθανασία διαιωνίζοντας το είδος του, άλλος κάνει μεγάλα επίγεια έργα, ώστε να μείνει αθάνατο το όνομά του. Και μόνο ένας τρίτος κάνει δίκαιη και όσια ζωή, ώστε να κατακτήσει την αθανασία με τη μορφή της αιώνιας ζωής.
3. Ο άνθρωπος έχει μόνο δυο λογής ενδιαφέροντα: επίγεια - φαΐ, ποτό, ζέστη, γυναίκα και ξεκούραση και ουράνια - την αθανασία.