Πρόκειται για ένα πολυσυζητημένο και πολυμεταφρασμένο έργο. Ένα έργο που με ψυχραιμία και αναλυτική επιμονή ασχολείται με την αλλαγή του ιστοριογραφικού τοπίου τα τελευταία χρόνια. Η αλλαγή αυτή έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της μεταμοντέρνας προδιάθεσης, η οποία έχει υπονομεύσει τη μακροθεωρία και τη δυνατότητα ιστορικών αφηγημάτων, που, ενώ δεν είναι αυθαίρετα, ωστόσο δεν επιδέχονται αξιολόγηση. Έτσι, ο Ρ. Έβανς συνθέτει μια έξοχη, ιδιοφυή και εντυπωσιακά αποτελεσματική υπεράσπιση της ιστορικής επιστήμης. Υπερασπίζεται τη δυνατότητα των ιστορικών να καταλήγουν σε αυθεντικά βαθιά και συστηματική γνώση των γεγονότων του παρελθόντος, υπερασπίζεται το δικαίωμα και την υποχρέωση των ιστορικών να αποκαλύπτουν τα ψεύδη, που, εκούσια ή ακούσια, παίρνουν τη μορφή επιλεκτικών αφηγήσεων.

Ο Έβανς όμως, παρά τη σαφή απόστασή του από το μεταμοντερνισμό, δεν κινδυνολογεί. Αντιθέτως αναδεικνύει με οξυδερκή μετριοπάθεια τους τρόπους με τους οποίους ο μεταμοντερνισμός ανανέωσε τις ιστορικές σπουδές φέρνοντας στο ερευνητικό προσκήνιο τομείς παραμελημένους παρ' ότι κρίσιμους.

Ωστόσο, το πρόβλημα πάντα είναι ότι κλασικές συνεισφορές όπως αυτής της έκδοσης παρά την παγκόσμια αναγνώρισή τους απειλούνται από το φανατισμό και τις αμετροέπειες του ίδιου του μεταμοντερνισμού.

Πρόκειται για ένα εγχείρημα σπάνιας πνευματικής διαύγειας, ιδιαίτερα χρήσιμο τόσο για τους ειδικούς, ιστορικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, όσο και για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία.