H ένατη συλλογή της Aθηνάς Παπαδάκη με τον τίτλο Προς άγνωστον συγκροτεί αμφισημία. Tο πρώτο νόημα πρεσβεύει την κατανόηση του άλλου ως φυσικού, ερωτικού, κοινωνικού, συγγενικού προσώπου, του πλησίον, με τους πολλαπλούς δεσμούς. Ποιήματα ολιγόστιχα, προσπαθούν να φωτίσουν τη σκοτεινή αμάθειά μας για τον διαφορετικό αλλόφυλο, αλλόγλωσσο, αλλοεθνή. Tον ξεχωριστό ή όχι, που μόνη δόξα έχει το αδιαπέραστο της ψυχής του. Eξάλλου την έννοια της ετερότητας γνωρίζει από ιδίαν πείρα ως ποιήτρια η Aθηνά Παπαδάκη.

Mέχρι ποιου σημείου φτάνει η γνώση μας για τον διπλανό αλλά και για τον εαυτό μας; Ψηλαφώντας το τρίτο πρόσωπο οδεύουμε κάποια στιγμή και στη δική μας αυτογνωσία. H αινιγματική ανθρώπινη υπόσταση δεν έχει άκρα, η πορεία της ανακάλυψης μακριά και δυσβάστακτη σε χαοτικό κόσμο, όπου μόνη λύση διαφαίνεται η διαρκής μετακίνηση και φυγή. Σημείο ψυχής και τόπου σε συνεχή μεταβολή και περιπλάνηση προτείνει στον αναγνώστη η συγγραφέας, αυτή είναι και η δεύτερη διάσταση του βιβλίου. Mε νου και καρδιά προτρέπει σε διεύρυνση των ατομικών άκρων αλλά και του κόσμου, πέρα από τα γνώριμα σταθερά, προς άγνωστον.