Χειραγώγηση, παραπληροφόρηση, εξάρτηση από εξουσίες, αγραμματοσύνη, κυνισμός... Αυτές είναι μερικές από τις πολλές κατηγορίες που εκτοξεύονται κατά των δημοσιογράφων. Στόχος του παρόντος δοκιμίου είναι να εντοπίσει την πηγή αυτών των κατηγοριών και να εξετάσει, χωρίς εξωραϊσμούς, τις συνθήκες άσκησης ενός επαγγέλματος που για πολλά χρόνια χαρακτηριζόταν από αβεβαιότητα, στην εποχή της μαζικής ενημέρωσης, κυρίως στο πλαίσιο του Τύπου γνώμης κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια του εικοστού αιώνα.

Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που στηρίζεται στην παρατήρηση και την εμπειρία, σα να έκανε επιτόπου ρεπορτάζ, οριοθετεί το ρόλο και τις πραγματικές εξουσίες του δημοσιογράφου στο πλαίσιο ενός πρωτόγνωρου περιβάλλοντος, που επηρεάζεται από ενημερωτικά κυκλώματα στρατηγικών επικοινωνίας και διακυβευμάτων εξουσίας.

Πώς συμπεριφέρεται ο μεσολαβητής μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ποιες οι σχέσεις του με τους ειδικούς, τους διανοούμενους, τους πολιτικούς, τις επιχειρήσεις, με τους συναδέλφους του ή με τα πιο επιθετικά στοιχεία της κοινωνίας των πολιτών; Τι περιθώριο δράσης διαθέτει; Με ποιους τρόπους παρεμβαίνει στο δημόσιο χώρο; Σε πολλά επίπεδα, αυτή η μελέτη προχωρεί σε αποκαλύψεις, εξετάζοντας την πρακτική πραγματικότητα, με τη βοήθεια πολλών παραδειγμάτων: αντιλαμβανόμαστε έτσι ότι οι επαναλαμβανόμενες κατηγορίες κατά του δημοσιογράφου και των εξουσιών του, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά σε ό,τι αφορά σε άλλα θέματα, μεγάλης σημασίας.