Μια ποιητική συλλογή σε δύο ενότητες.

1η ενότητα: «Γυμνό, μολύβι σε χαρτί», ένα σκίτσο ή μια διαδικασία, μέσα από τη γραφή και τις λέξεις, να φανεί κάποια στιγμή το αληθινό πρόσωπο. Η «Μαγδαληνή» παλεύει με το σώμα της, με τη μνήμη που έχει χαράξει το κορμί της, την αϋπνία η απουσία έχει στοιχειώσει μέσα της, γίνεται οργή και οδύνη, γίνεται διάλογος με έναν αόρατο άλλον.

Στο «Cobalt blue», έντονο και βαθύ όπως η θάλασσα, οι εικόνες και οι στιγμές διαδέχονται η μία την άλλη όπως σε μια έκθεση ζωγραφικής, ο ήλιος ξεφλουδίζεται, ο υάκινθος κρύβει ένα μυστικό, ο χειμώνας γίνεται πουλί στους δρόμους της πόλης.

Οι μύθοι παραπλανούν και εξορκίζουν τους ήρωές τους στη μοναξιά. Γι' αυτό η «Λίλιθ», η αρχαϊκή θεότητα επιστρέφει. Για να διεκδικήσει την αληθινή της φύση. Κι ένα γράμμα, σε ένα πλάσμα αιθέριο, σε ένα alter ego. Ποιός είναι πιο μακριά από τον άλλον; Ο αποστολές ή η Αγγελική του;

2η ενότητα: «Μαγωδός», ιδιότητα ηθοποιών και μίμων κατά το ύστερο βυζάντιο, άνδρας ή και γυναίκα ακόμη, που μεταμφιεζόταν, χόρευε, έκανε μιμήσεις, διασκέδαζε και μάγευε τους θεατές με καταπληκτική δεξιοτεχνία και αισθησιασμό.Τρεις συνθέσεις, τρεις όψεις. Τρία πρόσωπα που καθρεφτίζονται σε ιδιαίτερα κάτοπτρα: σε μια λεπίδα, στο πρόσωπο ενός άλλου, σε ένα ασημένιο κουτάλι, αναζητώντας μια ταυτότηα. Από το απολύτως ρεαλιστικό στο αφηρημένο, από το τώρα στο φανταστικό και πάλι πίσω, αυτοαναλύονται και συνειδητοποιούν.

Στο «Λεπιδόπτερο», ένας άνδρας φυλακισμένος στο σώμα του, όπως ένα έντομο σε γυάλα, φλερτάρει με τη λεπίδα του φυρίσματος, με τη βίαιη αλλαγή, με την έντονη επιθυμία να δημιουργήσει εξαρχής τη φύση του. «Κάτω από αυτό το δέρμα βρίσκομαι εγώ». Πως να αντιμετωπίσει κανείς αυτός τον ξένο, τον ευατό του;

Στον «Κλώνο», μια παιχνιδιάρικη υποψία, ένα κυνηγητό με έναν άγνωστο μέσα στην πόλη, γίνεται εμμονή, φόβος. Ο άγνωστος γίνεται διώκτης, ένα φάντασμα, αυτός που γνωρίζει. Ένα καταπιεσμένο κομμάτι του είναι που προσπαθεί να εκδηλωθεί, να επικοινωνήσει. Τον έχουμε ανάγκη.

Στην «Ανίχνευση», μια νέα γυναίκα αρνείται να ξεπεράσει την αδυναμία της. Μέχρι που βλέπει την όψη της σε ένα κουτάλι. Ψάχνει τις αιτίες για το λαβύρινθο στον οποίο έριξε τον ευατό της. Τάση φυγής σε περιοχές των παιδικών χρόνων, ή του ονείρου, και απότομη προσγείωση. Η αυτοκαταστροφή διασπάται από στιγμές αναλαμπής και διαύγειας, η παραίτηση από τη θέληση.