Το Περιπέτειες στο εμπόριο δέρματος μπορεί να μην είναι το γνωστότερο πεζογράφημα του 'Αγγλου ποιητή Ντ. Τόμας, είναι όμως αυτό που τον περιέχει στην πιο ανεπανάληπτη στιγμή του. Μπoρεί να θεωρείται ημιτελές, αλλά περιέχει την τελειότερη συμπύκνωση της ποιητικής του πένας. Γραμμένο στο μεγαλύτερό του μέρος στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και δημοσιευμένο σταδιακά (το 1941 το Μια ωραία αρχή, το 1952 το Έπιπλα, πολλά έπιπλα και το 1953 το Τέσσερις χαμένες ψυχές, συνιστά το αποτέλεσμα μιας συγγραφικής αγωνίας που έκλεισε με το θάνατο του δημιουργού του. Γιατί, το έργο αυτό ήταν εκείνο στο οποίο πάντα επανερχόταν, σβήνοντας και ξαναγράφοντας. Αντί να συνεχίσει τη συγγραφή των υπολοίπων μερών του «υποτιθέμενου» αυτοβιογραφικού του μυθιστορήματος, απασχολείτο με τη συνεχή επανεγγραφή των τριών πρώτων μερών.

Έτσι, αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ένα αφήγημα στο οποίο συνυπάρχουν σαξονικά αρχέτυπα, ο Ντίκενς, τα λαϊκά αστυνομικά φυλλάδια, ο ποιητής, ο δραματoυργός, ο φιλόσοφος της ζωής, σε μια στιγμή ανεπανάληπτα ονειρική.