Η Γέρμα, της οποίας το όνομα σημαίνει άγονη γη, είναι παντρεμένη με τον Χουάν και ποθεί, από τον άντρα της και μόνο, παιδιά. Ο Χουάν δεν μπορεί, δεν έχει την φλόγα να κάνει. Ο Βικτόρ που θα μπορούσε δεν της ανήκει. Ο άντρας της, βυθισμένος στις υποψίες για κείνη, καλεί τις αδερφές του στο σπίτι του να την παρακολουθούν.
Η Γέρμα, στην αγωνία της, φτάνει στην υστερία. Μια νύχτα σ’ ένα μοναστήρι κάποιου γονιμικού άγιου, στην ύστατη ελπίδα της, πέφτει πάνω στον Χουάν που έχει κρυφτεί και ακούσει τον διάλογο ανάμεσα στην γυναίκα του και μια γριά η οποία της αποκαλύπτει ότι το φταίξιμο είναι του άντρα της. Όταν εκείνος, στα όρια του κυνισμού, της ομολογεί ότι νιώθει καλύτερα χωρίς παιδιά, εκρήγνυται και τον πνίγει.
Ο προδομένος έρωτας, η προδομένη φύση, το ανικανοποίητο της μητρότητας. Βλέποντας στον Χουάν και μόνο το παιδί της που δεν έρχεται τον σκοτώνει, σκοτώνοντας μαζί και την δυνατότητα γι’αυτό.

Η Γέρμα γράφτηκε το 1934 και πρωτοπαίχτηκε από την Μαργαρίτα Ξίργκου τον Δεκέμβριο του 1934. Στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε τον Μάρτιο του 1961 σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.