Ο Μακρινός Περίπατος στην Πάτρα είναι η τέταρτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τσιάμη. Μέσα στ' ασήμαντα και τετριμμένα της καθημερινότητας, ''στη μέση μιας πρότασης... [που] δεν είχε λόγο να αρθρωθεί'' η πόλη φαίνεται να ασκεί επάνω σου μια ερωτική έλξη και να σε καλεί να την συναντήσεις ''σε ομιχλώδεις περιοχές ακατάγραφου χρόνου'' για να σου αποκαλυφτεί. Έτσι, ο κεντρικός ήρωας αυτής της συλλογής είναι η ίδια η πόλη. Ξεκινάς, λοιπόν, με τον ποιητή, τον περίπατο από γνώριμους χώρους του αστικού τοπίου μέχρι που η πόλη σε φέρνει σιγά σιγά ''σε μέρη που ουδέποτε είχε αναφερθεί" σε εκείνους τους εσωτερικούς χώρους όπου ανακαλύπτεις την ολική της οντότητα.

'Eνας περίπατος που σε φέρνει από ένα σύγχρονο καρναβάλι σε μια ξέφρενη γιορτή την εποχή του Παυσανία, από εικόνες της κλειστής κοινωνίας της δεκαετίας του '60 σε εικόνες με τους σημερινούς οικονομικούς μετανάστες απ' την αλλοδαπή, από τις επαναλαμβανόμενες βόλτες γύρω από την πλατεία και την καθημερινή διαδρομή στις δουλειές, στα μπαρ, στους κινηματογράφους, και στα καφενεία, σε μια έξαρση της φαντασίας: μέχρι κι ο Κάφκα έρχεται στην πόλη (για να φύγει όμως όπως ήρθε, σαν φάντασμα) και τα αγάλματα της πόλης κατεβαίνουν απ' τα βάθρα τους και σμίγουν με τους κατοίκους που βλέπουν την πόλη να παίρνει τις διαστάσεις της αγάπης τους. Αυτός ο περίπατος ξεκινάει στην Πάτρα, κι όπως ένα ερωτικό τραγούδι γράφεται για ένα αγαπημένο πρόσωπο μα απευθύνεται σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που αγγίζει, αυτός ο Μακρινός Περίπατος ίσως να αγγίζει κάθε μικρή ή μεγάλη πόλη της Ελλάδας.