Η εργασία με τίτλο "Ιστορία, Θεολογία, Ιεραποστολή στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" έχει σκοπό να φωτίσει την ιεραποστολική θεολογία του Ματθαίου στον αρχέγονο χριστιανισμό και να αναδομήσει την περίπλοκη ιεραποστολική κατάσταση της χριστιανικής κοινότητας, που βρίσκεται πίσω από το κείμενο. Το ερμηνευτικό κλειδί στη σύγχρονη μελέτη είναι η λύση της φαινομενικής αντίφασης μεταξύ της περιορισμένης ιεραποστολικής εντολής του Ιησού στην ιεραποστολική ομιλία (Μτ. 9:35-11:1), και της εκτεταμένης εντολής στο τέλος του ευαγγελίου (Μτ. 28:16-20). Στο ίδιο ευαγγέλιο, η παρουσία των δύο αντιφατικών εξουσιοδοτήσεων για την ιεραποστολή έχει προκαλέσει από καιρό δίλημμα, που δυσχεραίνει την ερμηνεία του ευαγγελίου.

Μετά από μία εκτενή επισκόπηση της έρευνας σχετικά με τη φαινομενική αντιφατικότητα ανάμεσα στις δύο ιεραποστολικές εντολές, η παρούσα μελέτη προτείνει μία νέα θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι δύο εντολές δεν βρίσκονται σε αλληλοσύγκρουση, αλλά αντανακλούν την περίπλοκη κατάσταση της κοινότητας του Ματθαίου. Ο τελικός σκοπός του Ματθαίου ήταν να προσφέρει την ενότητα στην εκκλησία του. Για το σκοπό αυτό, ο Ματθαίος συνέθεσε τις διαφορετικές παραδόσεις σχετικά με την αρχική χριστιανική ιεραποστολή.

Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι το κατά Ματθαίον αποτελούσε ένα συμβιβαστικό πρόγραμμα γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ ιουδαιοχριστιανών και εθνικοχριστιανών της αρχικής εκκλησιαστικής παράδοσης. Αυτή είναι η συμβολή του Ματθαίου στον αρχέγονο χριστιανισμό. Υπό αυτή την έννοια, ο Ματθαίος είναι ο θεολόγος της καταλλαγής και συμφιλίωσης εντός της εκκλησίας της εποχής του.