Περίοδος του εμφυλίου. Εξαθλιωμένοι αγρότες από τα χωριά της Μακεδονίας καταφθάνουν με τα λιγοστά τους υπάρχοντα στη Θεσσαλονίκη για να ξεφύγουν από τα δεινά του πολέμου. Εκεί συνωστίζονται κατά δεκάδες σ' ένα παλιό οικοδόμημα, το Καραβάν Σαράι. Ανάμεσά τους ο Μαργαρίτης, ένας φτωχός χωρικός που έχει χάσει τη γυναίκα του, με τα δύο παιδιά του. Μέσα από τη ζωή τους παρακολουθούμε τους αγώνες των στερημένων χωρικών για να επιβιώσουν στη μεγαλούπολη, σ' ένα βιβλίο που διαδραματίζεται στο πιο ορατό επίκεντρο της κοινωνικής αντίθεσης: στον αστικό κόσμο που εκμεταλλεύεται τους κάθε λογής απόκληρους, ενώ ταυτόχρονα τους περιφρονεί. Πού κρύβεται η ελπίδα για όλους αυτούς τους ανθρώπους; Υπάρχει τρόπος αντίδρασης στην κοινωνική αδικία; Ποια είναι η πραγματική πηγή των δεινών τους;

Οι απαντήσεις σε ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα, σε ένα κλασικό πια βιβλίο της ελληνικής πεζογραφίας, με ήρωα τον άνθρωπο που τοποθετείται στις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, τον άνθρωπο που κλαίει και γελάει, τον κατατρεγμένο και ταυτόχρονα ερωτευμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο που αγωνίζεται και επιβιώνει χάρη στο πείσμα του.