Τελευταίο μυθιστόρημα του 68χρονου Ιταλού συγγραφέα, μεταφραστή και κριτικού Τζιουζέππε Ποντίτζια, το «Γεννημένοι δυο φορές» (2000), είχε εξαιρετική επιτυχία στην Ιταλία και τιμήθηκε με το βραβείο Campiello. Βιβλίο βαθύτατου προβληματισμού, βασισμένο σε προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα, είναι αριστοτεχνικά γραμμένο, όσο πικρό και δραματικό, τραχύ και κωμικό, ειρωνικό και παθιασμένο, και γοητεύει με την αμεσότητά του τον αναγνώστη.

Ένας νεαρός καθηγητής αφηγείται την ιστορία του Πάολο, του δεύτερου παιδιού του, που ήρθε στον κόσμο ανάπηρο, εξαιτίας ενός δύσκολου τοκετού. Ενώ το μυαλό του λειτουργεί ομαλά, του είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει και ποτέ δεν θα μπορέσει να περπατήσει κανονικά.

«Αυτά τα παιδιά», λέει ένας γιατρός στον πατέρα, «γεννιούνται δυο φορές και πρέπει να μάθουν να ζουν σ' έναν κόσμο που η πρώτη τους γέννηση τον έκανε πολύ δύσκολο. Ο δρόμος τους θα είναι βασανιστικός. Η δεύτερη γέννησή τους εξαρτάται από σας, από ό,τι θα μπορέσετε να τους δώσετε».

Κι αρχίζει η οδύσσεια του Πάολο. Αλλά και της οικογένειάς του κι όσων τον αγαπούν. Ο πατέρας του, βαθιά προβληματισμένος, τον προστατεύει, η μητέρα τον λατρεύει, ο αδελφός τον ζηλεύει, η δασκάλα του κι η ψυχολόγος τον νοιάζονται, άλλοι τον περιφρονούν, τον ειρωνεύονται. Ο Πάολο κι ο κόσμος του. Ένα παιδί με ειδικές ανάγκες μάχεται απεγνωσμένα να μάθει να μιλάει και να περπατάει, και να καταφέρει να τον δεχτούν οι άλλοι...