Σε πολεμική με τη θεωρία της "Σύγκρουσης των Πολιτισμών", ο Bulliet προτείνει μια νέα ανάγνωση της ιστορίας που γεφυρώνει το χάσμα Ισλάμ-Δύσης, υποστηρίζοντας πως και οι δύο πλευρές μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα μέσα στο πλαίσιο ενός ενιαίου ισλαμοχριστιανικού πολιτισμού. Πέρα από τις κοινές κειμενικές ρίζες κι ένα κοινό πολιτισμικό υπόβαθρο, οι δίδυμες κοινωνίες διέγραψαν παράλληλες τροχιές σε γεωγραφικά γειτονικές περιοχές, πέρασαν από ανάλογα στάδια εξέλιξης και αντιμετώπισαν παρόμοια εσωτερικά προβλήματα, στα οποία απάντησαν με όχι ασύμβατους τρόπους. Από το 1500 και μετά, μέσα από τη συσσώρευση των αποκλίσεων και κάτω από την πίεση τυχαίων ιστορικών συμβάντων, οι δρόμοι τους χώρισαν - η ιδέα, ωστόσο, μιας κοινής κληρονομιάς, πάντα παρούσα, μας επιτρέπει να φανταστούμε την προοπτική μιας συμφιλίωσης.

Εξετασμένη κάτω απ' αυτό το πρίσμα, η μουσουλμανική ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων μάς δίνει το κλειδί για να κατανοήσουμε την ανάδυση και τη σπουδαιότητα ενός πολιτικά στρατευμένου Ισλάμ. Στους αντίποδες αυτής της άποψης, ο Bulliet αναλύει τις περιστάσεις που επέβαλαν μια μυωπική και παραμορφωτική ανάγνωση του μουσουλμανικού κόσμου στην αμερικανική, ιδιαίτερα, ακαδημαϊκή κοινότητα - μια στρέβλωση που καθρεφτίζεται στις ανεπάρκειες της σημερινής αμερικανικής πολιτικής. Ο συγγραφέας επισημαίνει, τέλος, ότι στον ισλαμικό κόσμο το "μεταίχμιο" ήταν πάντα εκείνο που άνοιγε νέους δρόμους και, στηριγμένος σ' αυτή τη "μεταιχμιακή" προοπτική, αποτολμά να σκιαγραφήσει την κατεύθυνση των μελλοντικών εξελίξεων.

Με φόντο τα καταστροφολογικά και δαιμονολογικά σενάρια που μας περιβάλλουν η αισιόδοξη, αλλά στηριγμένη σε πειστικά επιχειρήματα, οπτική του καθηγητή Bulliet ακούγεται ιδιαίτερα ενθαρρυντική.