Στο ναό μιας μονής βενεδικτίνων, στο νησί Έγκρετ, λίγο έξω από τις ακτές της Νότιας Καρολίνας, υπάρχει μια όμορφη και μυστηριώδης καρέκλα, διακοσμημένη με σκαλιστές γοργόνες. Eίναι αφιερωμένη σε μια αγία που, σύμφωνα με το θρύλο, πριν προσηλυτιστεί ήταν γοργόνα.

Όταν η Τζέσι καλείται να επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι στο Έγκρετ για να φροντίσει τη χήρα μητέρα της που είχε αυτοτραυματιστεί, αφήνει πίσω της μια ζωή συμβατική στο πλευρό του συζύγου της, Χιου. Η Τζέσι αγαπάει τον Χιου, αλλά στο Έγκρετ νιώθει μια ακατανίκητη έλξη για τον αδελφό Τόμας, ένα δόκιμο μοναχό. Περιτριγυρισμένη από τις εκκεντρικές φίλες της μητέρας της και την ομορφιά του τοπίου, η Τζέσι αναρωτιέται πώς βρίσκει μια γυναίκα τον τρόπο να ανήκει στον εαυτό της.

Mια ιστορία για γοργόνες και αγίες, για τα πάθη του πνεύματος και για την έκσταση του σώματος. Mια ιστορία που φωτίζει τα πιο μύχια συναισθήματα της γυναίκας, με ιδιαίτερη ενάργεια και ένταση.

Η πολυβραβευμένη συγγραφέας μάς μεταφέρει στα σκοτεινά, πολύπλοκα μονοπάτια της ψυχής και των ανθρώπινων σχέσεων, δίνοντας έμφαση στο πνευματικό κενό, την απιστία, το θάνατο, τις ψυχικές αρρώστιες και την ευθανασία, με το μοναδικό αφηγηματικό της τρόπο, για τον οποίο έχει καταξιωθεί ως μία από τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης αμερικανικής πεζογραφίας.

Όταν η πορεία της ζωής μας μας οδηγεί σε λιμνάζοντα νερά και το ποτάμι των εμπνεύσεών μας θολώνει, χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Και τότε, ο αισθησιασμός της γοργόνας και η θεϊκή υπόσταση μίας αγίας θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μπορέσουμε να δεσμευτούμε στις υποχρεώσεις απέναντι στον εαυτό μας και σε εκείνες που απορρέουν από τις προσωπικές μας σχέσεις.

Και, όπως καταλήγει η συγγραφέας, πρέπει πάντοτε, αφού πρώτα οδηγηθούμε στην αυτογνωσία, να μάθουμε να κρατάμε καλά κρυμμένο ένα κομμάτι της ψυχής μας για τον ίδιο μας τον εαυτό.