Αυτός ο τόμος καλύπτει τα γεγονότα της ιστορίας των μεγάλων Βαλκανικών κρατών -της Αλβανίας, Βουλγαρίας, Κροατίας, Ελλάδας, Ρουμανίας, Σερβίας, και Σλοβενίας- κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Στην απαρχή της περιόδου οι λαοί αυτοί ζούσαν είτε υπό Οθωμανική κυριαρχία είτε υπό την Αυτοκρατορία των Αψβούργων. Περιγράφονται οι διαφορετικές συνθήκες που επικρατούσαν στις δύο αυτές αυτοκρατορίες και η ως εκ τούτου διαφορετική εμπειρία των λαών που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία τους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα εθνικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων τους και της επαναστατικής τους δράσης.

Μέχρι το τέλος του 19ου αι., η Ελλάδα, η Ρουμανία, και τα νότια σλαβικά έθνη, η Σερβία και το Μαυροβούνιο, ήταν σε θέση να σχηματίσουν ανεξάρτητες κυβερνήσεις. Η Βουλγαρία και η Κροατία είχαν αυτόνομα καθεστώτα. Η σταδιακή αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι εθνικές επαναστάσεις αποτέλεσαν κύρια αιτία διαμάχης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Το Ανατολικό Ζήτημα, κυρίαρχο θέμα στις διεθνείς σχέσεις κατά τη διάρκεια και των δυο αυτών αιώνων, τοποθέτησε τα Βαλκάνια στο κέντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Από τότε τα Βαλκάνια αποτέλεσαν μόνιμη πηγή αστάθειας και αναταραχής. Το βιβλίο αυτό, συνεπώς, καλύπτει τα εθνικά κινήματα, τις επιτυχίες και αποτυχίες τους μέχρι το 1900, και το ρόλο των κινημάτων αυτών στις διεθνείς σχέσεις του σήμερα.