Το σημείο που συνοψίζει τον κόσμο είναι ο έρωτας. Κι ενώ για κάθε κλάδο της φύσης και του ανθρώπου διαθέτουμε και την ανάλογη επιστήμη -για τα λόγια τη φιλολογία, για την ψυχή την ψυχολογία, για το Θεό τη θεολογία-, για την αγάπη δεν υπάρχει καμιά αγαπολογία. Η επιστήμη του έρωτα είναι ακόμη άγνωστη γη. Πιο πολλά ξέρουν οι νταβατζήδες για την αγάπη παρά οι σοφοί.

Αγάπη είναι το κρυφό όνομα του Θεού, αυτό που ψάχνουν οι καβαλιστές και δεν το βρίσκουν, είναι το σημείο όπου στηρίζεται όλος ο κόσμος. Οι αγαπητικές δυνάμεις (στη φυσική λέγονται ελκτικές) κρατούν τους γαλαξίες και το στερέωμα σε αρμονική αταξία και δεν τους αφήνουν να συγκρουστούν και να καταρρεύσουν. Ο έρωτας κάνει το σοφό ζώο να βγαίνει από τον εαυτό του και με τη μαγεία να προεκτείνεται στο άπειρο, έτοιμο να συναντήσει και να ενωθεί με το θεό του.

Όμως, η αγάπη είναι και αίσθημα παθιάρικο και κανιβαλικό. Όταν αγαπάς κάποιον, θέλεις να τον καταπιείς ολόκληρο. Γι' αυτό κι όσοι από αγάπη σκοτώνουν έχουν ένα σημείο εξαγνισμού και συγνώμης. Γι' αυτό κι αυτές οι ιστορίες αγάπης είναι εξίσου τρυφερές και άγριες και μαγικές.