Όταν ο αδελφός μου ο Άλκης, που σπουδάζει στην Αγγλία, μας δήλωσε από το τηλέφωνο ότι θα έρθει για διακοπές μαζί με μια φίλη του, όλοι υποψιαστήκαμε ότι επρόκειτο για την κοπέλα του. Κανείς μας όμως δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Η Νικέτ λοιπόν, γιατί αυτό ήταν το όνομα της κοπέλας, καταλάβαμε όλοι αμέσως ότι δεν ήταν Ελληνίδα. Όμως μόνο ο φίλος μου ο Μίλτος κι εγώ, χάρη στο αστυνομικό μας δαιμόνιο, κατορθώσαμε να αποκαλύψουμε την εθνικότητά της: ήταν Τουρκάλα! Από τη στιγμή που έγινε η αποκάλυψη αυτή, η συμπεριφορά όλων των μελών της οικογένειας άλλαξε: οι γονείς μας άρχισαν να είναι τυπικά ευγενικοί, προσπαθώντας να κρύψουν τις επιφυλάξεις τους, εγώ περίμενα τα χειρότερα, καθώς δεν απέκλεια το ενδεχόμενο η Νικέτ να είναι πράκτορας των Γκρίζων Λύκων, η δε – Σμυρνιά – γιαγιά μας έγινε…Τούρκος. Η μόνη που παρέμεινε απόλυτα ψύχραιμη ήταν η δεκαεπτάχρονη αδελφή μου, η Ντέπη, η οποία άλλωστε μόνο καλό είδε από τη Νικέτ: χάρη σ’ εκείνη γνώρισε τον «άντρα της ζωής της». Η εβδομάδα λοιπόν αυτή των διακοπών κύλησε γρηγορότερα από κάθε άλλη, καθώς ήταν γεμάτη περιπέτειες για μας. Η Νικέτ πάντως κατάφερε να μας πείσει όλους – ακόμα και τη γιαγιά – για τις καλές της προθέσεις, χάρη στα μοναδικά της ντολμαδάκια, τα μαγειρεμένα με μπόλικο κύμινο και πολλή…αγάπη. Μας απέδειξε ακόμα ότι Έλληνες και Τούρκοι έχουμε πολύ περισσότερα κοινά απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Πρόκειται για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται στην Αθήνα. Αφηγήτρια είναι η δωδεκάχρονη Ντόρα (ή αλλιώς Θεοδώρα), η οποία κατασκοπεύει τους γονείς και τα αδέλφια της (την δεκαεπτάχρονη Ντέπη και τον εικοσάχρονο Άλκη), βοηθούμενη από τον φίλο της τον Μίλτο. Έτσι, εκτός από το αντιρατσιστικό μήνυμα, το βιβλίο μας δίνει και μία δροσερή άποψη των συνηθειών των νέων στις μέρες μας.