Το ημερολόγιο που ακολουθεί γράφτηκε ανάμεσα στις 30 του Σεπτέμβρη του 1955 και τις 9 του Μάρτη του 1956. Πέντε ακριβώς μήνες μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, όταν συνελήφθηκα για την αντι-βρετανική στάση μου, σύμφωνα με τον ανελεύθερο νόμο 26, που καταργούσε το Habeas Corpus, και βάσει του οποίου συλλαμβάνονταν, με μια απλή και μόνο υποψία, Ελληνοκύπριοι πολίτες και κλείνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για όσο διάστημα ήθελε η αποικιακή κυβέρνηση του νησιού.

Ένα ερώτημα ίσως είναι γιατί να εκδοθεί σήμερα ένα ημερολόγιο που γράφτηκε πριν από σαράντα πέντε χρόνια. Kαταρχάς γιατί πιστεύω ότι η ζωή στα κρατητήρια αποτελεί μια μαρτυρία, έστω και μικρή, μιας πτυχής της κυπριακής ιστορίας. Βέβαια οι σημειώσεις αυτές με κανέναν τρόπο δεν θέλουν να καταγράψουν την Ιστορία - κάθε άλλο. Πιστεύω όμως ότι δίνουν μια άλλη, εντελώς προσωπική εικόνα - μια εικόνα καθημερινή, συχνά αντι-ηρωική, κάποιων ανθρώπων που ήταν ή έγιναν στη συνέχεια ήρωες, πολλοί από αυτούς αφανείς. Μια εικόνα ή, πιο σωστά, ένα μικρό κομμάτι στο τεράστιο παζλ του κυπριακού προβλήματος, που, δυστυχώς, παραμένει μέχρι και σήμερα ασυμπλήρωτο. Ένα παζλ που κανένας δεν ξέρει ακόμη την τελική μορφή του.