Στόχος του βιβλίου είναι η θεωρητική προσέγγιση του θεατρικού κειμένου και ειδικότερα η μελέτη εκείνων των διαδικασιών μέσω των οποίων το κείμενο υπερβαίνει το επίπεδο του πρόδηλου νοήματος και "ανοίγεται" στον κόσμο του βιώματος και του Λόγου, ενδιάθετου και εκπεφρασμένου. Η παρούσα μελέτει θεωρεί κάθε κείμενο (και κυρίως το θεατρικό), ως προϊόν μιας κοινωνίας, μιας συλλογικότητας που διανύει μια ιστορική της φάση και που προσπαθεί να κατανοήσει την ταυτότητά της ιχνηλατώντας τόσο τα εγνωσμένα στοιχεία της δομής και της ιστορίας της, όσο και εκείνα τα στοιχεία που λησμονεί, αγνοεί ή απωθεί. Έτσι, το θέατρο εκλαμβάνεται ως ένα ουσιώδες προγεφύρωμα με όλους τους οικείους ή λησμονημένους, άγνωστους ή απωθημένους κόσμους που κρύβει μέσα του ο "δικός" μας κόσμος και επιχειρείται η διαύγαση των τρόπων με τους οποίους ο λόγος διαμορφώνει ένα δυναμικό πεδίο μεταξύ οικείου και ανοίκειου, σκέψης και δράσης, κειμένου και παράστασης.