Ο τόμος αποτελείται από τέσσερις μελέτες. Οι δύο πρώτες είναι ομιλίες των καθηγητών Ολιβιέ Ρεβερντέν και Νίκου Παναγιωτάκη κατά τα εγκαίνια της έκθεσης «Ελληνικές εκδόσεις στην Ελβετία τον 16ο και 17ο αιώνα» στην Εθνική Πινακοθήκη, με την ευκαιρία της Επτακοσιοστής Επετείου της Ελβετικής Ομοσπονδίας, στις 2 Δεκεμβρίου 1991.

Στο πρώτο κείμενο, «Η Γενεύη, η Ελλάδα και η ελληνική παιδεία», ο Ρεβερντέν εκθέτει τις άμεσες συνέπειες της Μεταρρύθμισης, που ήταν η εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση και η έκδοση των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από το τυπογραφείο της Γενεύης.

Στο δεύτερο κείμενο, «Φραγκίσκος Πόρτος, ένας Έλληνας στη Γενεύη του Καλβίνου», ο Ν. Παναγιωτάκης αναφέρεται στην παρουσία του Κρητικού Φραγκίσκου Πόρτου, διάσημου λογίου του 16ου αιώνα, στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, όπου δίδασκε «με υπερηφάνεια» την ελληνική γλώσσα.

Στο τρίτο κείμενο, «Φραγκίσκου Πόρτου επιγράμματα», ο Ν. Παναγιωτάκης παρουσιάζει τα αναδημοσιευμένα, και συνεπώς ευρύτερα γνωστά επιγράμματα του Πόρτου, κατά τη χρονολογική σειρά που εμφανίστηκαν τα βιβλία στα οποία τυπώθηκαν. Τα περισσότερα από τα επιγράμματα αυτά είναι αφιερωματικά και γράφτηκαν ως έπαινοι συγγραφέων ή εκδοτών για να τυπωθούν σε βιβλία τους. Ο κατάλογος των επιγραμμάτων εμπλουτίστηκε με πέντε άγνωστα ως τώρα επιγράμματα του ίδιου συγγραφέα.

Τέλος, στο τέταρτο κείμενό του με τίτλο «Ιωάννης Κασσιμάτης ανεψιός του Πόρτου, και Κρητικό Θέατρο», ο Ν. Παναγιωτάκης αναφέρεται στον Ι. Κασσιμάτη, έτσι όπως παρουσιάζεται από συγγραφείς της Αναγέννησης και από τον θείο του Φραγκίσκο Πόρτο. Νέος φιλομαθής και προικισμένος, έδωσε αξιόλογα δείγματα γραφής τόσο σε λατινικούς όσο και σε ελληνικούς στίχους, και συνέγραψε το πρώτο βιβλίο για το νεοελληνικό θέατρο.